Postawy i zachowania konsumentów wobec żywności zmieniają się ze względu na nowe wartości społeczne, wzorce konsumpcji, cyfryzację i łączność napędzaną przez media. Na przestrzeni lat nastąpiła zmiana nawyków i postaw konsumentów wobec żywności, w szczególności w odniesieniu do jej cech, systemów produkcji i wzorców konsumpcji.
W rezultacie tradycyjna żywność zyskała znaczne zainteresowanie ze strony różnych interesariuszy, w tym producentów, rządów, sprzedawców detalicznych i konsumentów. Konsumenci często kojarzą tradycyjną żywność z produktami naturalnymi, zdrowymi, przyjaznymi dla środowiska i ważnymi kulturowo. Poszanowanie lokalnych tradycji i know-how jest ważnym czynnikiem przy zakupie produktów spożywczych dla zdecydowanej większości Europejczyków (od 56% do 97% w zależności od kraju, jak wynika z najnowszego Eurobarometru na temat rolnictwa). Część respondentów twierdzi również, że kupuje więcej produktów regionalnych.
Producenci dążą do spełnienia wymagań konsumentów w zakresie bezpieczeństwa, jakości i odróżnienia swoich produktów od konkurencji poprzez zróżnicowanie produkcji, dystrybucji, standardów jakości i włączenia wartości.
Często zrównoważone rolnictwo ma kluczowe znaczenie również dla tej grupy konsumentów. W ostatnich latach konsumenci coraz częściej poszukują zrównoważonych i przyjaznych dla środowiska produktów rolnych. W rezultacie zrównoważone praktyki rolnicze stają się coraz ważniejsze w zaspokajaniu potrzeb tej grupy konsumentów.
Rolnictwo ma również kluczowe znaczenie dla społeczeństwa, środowiska i gospodarki Unii Europejskiej. Produkty rolne wytwarzane w Unii Europejskiej odzwierciedlają bogatą różnorodność różnych tradycji i regionów w Europie. Odpowiednie warunki środowiskowe wspierają działalność rolniczą, umożliwiając rolnikom korzystanie z zasobów naturalnych, tworzenie produktów i zarabianie na życie.
Jednak w świecie, w którym rynki żywności są zglobalizowane i dostępne są niezliczone opcje, projekty prawne są niezbędne, aby zapewnić pochodzenie produktu. Dlatego też Unia Europejska wspiera poprzez system oznaczeń geograficznych ochronę nazw produktów pochodzących z różnych regionów świata, które mają pewne unikalne cechy lub cieszą się stabilną reputacją, w zależności od terytorium, na którym są produkowane.
Produkty rolno-spożywcze, które są certyfikowane w ramach systemów jakości, stanowią idealny produkt spożywczy, ponieważ są wytwarzane z surowców, opracowywane zgodnie z określonymi metodami produkcji i technologiami na ściśle określonym obszarze geograficznym.
Oznaczenia geograficzne mają zastosowanie do różnych środków spożywczych, produktów rolnych, win i napojów spirytusowych produkowanych w określonych regionach. Chronią one reputację konkretnych nazw produktów, regionalnych i tradycyjnych procesów produkcyjnych lub innych istotnych elementów (takich jak lokalne rasy lub odmiany roślin), które kształtują dziedzictwo kulinarne w całej Europie. Produkty te charakteryzują się naturalnymi czynnikami produkcji, tradycjami i/lub określonymi procedurami historycznymi opracowanymi na przestrzeni wieków, których nie można zastąpić.
Małe i średnie przedsiębiorstwa stanowią idealne ramy dla produkcji żywności wysokiej jakości (takiej jak oznaczenia geograficzne lub żywność ekologiczna), która może zmierzać w kierunku zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego.
W tym kontekście produkcja lub źródło produktu stało się istotnym czynnikiem zapewniającym jego bezpieczeństwo, jakość i wyjątkowość w danym kontekście, ponieważ konotacje i wartości emocjonalne związane z miejscem mogą zostać przeniesione na produkt. Oznaczenie geograficzne jest wspólną cechą certyfikatów pochodzenia w różnych krajach, które łączą nazwę produktu z jego pochodzeniem i doświadczeniem, gdy cechy produktu są z nimi ściśle powiązane.
Aby pomóc chronić i promować produkty o cechach związanych z ich pochodzeniem geograficznym, a także produkty tradycyjne, UE stworzyła logo jakości o nazwach „Chroniona Nazwa Pochodzenia” (ChNP), „Chronione Oznaczenie Geograficzne” (ChOG) i „Gwarantowana Tradycyjna Specjalność” (GTS).
Gwarantują one, że produkt UE jest autentyczny, a nie imitacją lub podróbką, i służą wzmocnieniu jego krajowego i międzynarodowego uznania. Unijne systemy jakości pomagają chronić dziedzictwo europejskiego sektora rolnego i zwiększają rozpoznawalność produktów wysokiej jakości wśród konsumentów na całym świecie. Symbole te pojawiają się na opakowaniach produktów, ułatwiając ich identyfikację na rynku.
Tradycyjne produkty spożywcze objęte systemami jakości mają następujące cechy:
Poprzez unijne systemy jakości, wspólna polityka rolna (WPR) zapewnia narzędzia pomagające podkreślić cechy i tradycję związaną z zarejestrowanymi produktami. Niektóre z tych produktów odniosły i nadal odnoszą duży sukces i rozszerzają swoje rynki, dzięki czemu były i są naśladowane i sprzedawane na rynkach pod nazwami zbliżonymi do oryginałów.
Poza swoimi granicami UE podejmuje wiele kroków w celu ochrony autentyczności produktów i zapewnienia, że europejskie produkty wysokiej jakości są rozpoznawane na całym świecie. Ochrona oznaczeń geograficznych (GI) pomaga zwalczać podrabiane produkty, które zagrażają reputacji autentycznych, lokalnych i regionalnych produktów oraz źródłom utrzymania ich producentów.
Reforma polityki rolnej w 1992 r. przesunęła punkt ciężkości polityki rolnej Unii Europejskiej ze wsparcia cenowego na rozwój obszarów wiejskich, z tzw. pierwszego filaru Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) na drugi filar. Co więcej, nacisk polityki przesunął się ze zwiększania ilości żywności na podnoszenie jej jakości.
Te trzy rozporządzenia, przyjęte w latach 1991 i 1992, stanowią podstawę polityki UE w zakresie rolnictwa i jakości żywności:
Produkty chronione przez te unijne systemy jakości mają uprzywilejowaną pozycję, nie tylko w odniesieniu do ochrony prawnej, ale także w odniesieniu do pomocy finansowej UE i kwalifikowalności pomocy finansowej państw członkowskich na promocję tych produktów.
W przypadku wszystkich systemów jakości właściwe organy krajowe każdego kraju UE podejmują niezbędne środki w celu ochrony zarejestrowanych nazw na swoim terytorium. Powinny one również zapobiegać i powstrzymywać nielegalną produkcję lub wprowadzanie do obrotu produktów wykorzystujących taką nazwę. Pozaeuropejskie nazwy produktów mogą być również rejestrowane jako OG, jeśli ich kraj pochodzenia zawarł dwustronną lub regionalną umowę z UE, która obejmuje wzajemną ochronę takich nazw.
Propozycja wzmocnienia systemu oznaczeń geograficznych (GI)
31 marca 2022 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie oznaczeń geograficznych win, napojów spirytusowych i produktów rolnych oraz innych systemów jakości produktów rolnych. Wniosek ma na celu zwiększenie wykorzystania oznaczeń geograficznych w całej UE z korzyścią dla gospodarki wiejskiej i osiągnięcie wyższego poziomu ochrony produktów, zwłaszcza w internecie.
Komisja zaproponowała między innymi następujące środki w celu wzmocnienia i ulepszenia istniejącego systemu:
Wniosek Komisji jest wynikiem szeroko zakrojonego procesu konsultacji. W październiku 2020 r. opublikowano wstępną ocenę skutków. Następnie w okresie od stycznia do kwietnia 2021 r. przeprowadzono konsultacje publiczne, a także ukierunkowane konsultacje z krajami UE i odpowiednimi organizacjami zainteresowanych stron.
Opracowywanie i stosowanie unijnych systemów jakości ma wiele intencji i służy różnym celom.
Najważniejsze z nich to:
Moduł 3 składa się z następujących elementów:
Unijny system oznaczeń geograficznych zapewnia ochronę nazwom produktów z różnych regionów świata, które mają pewne unikalne cechy lub cieszą się stabilną reputacją, w zależności od terytorium, na którym są wytwarzane. Inne systemy certyfikacji jakości podkreślają tradycyjny proces produkcji lub niektóre produkty wytwarzane w trudniejszych obszarach, takich jak góry.
Ta jednostka daje rolnikom i zainteresowanym stronom ogólne wprowadzenie do unijnych systemów jakości i szczegółowo przedstawia różne możliwości. Jednostka ta zawiera również przegląd procesu składania wniosków. Opisuje niezbędne wymagania, które rolnicy muszą wziąć pod uwagę i o czym należy pamiętać podczas całego procesu. Dla lepszego praktycznego zastosowania i zrozumienia, jednostka pokazuje krótkie przykłady z praktyki.
Cele i zadania jednostki są następujące:
Unijny system oznaczeń geograficznych chroni nazwy produktów, które pochodzą z określonych regionów i mają określone właściwości lub cieszą się renomą związaną z obszarem produkcji. Unia Europejska ustanowiła kilka systemów jakości w ramach Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) w celu promowania i ochrony produktów rolnych i środków spożywczych, które są tradycyjne i wysokiej jakości.
Oto trzy kluczowe punkty dotyczące unijnych systemów jakości:
Nazwy produktów mogą otrzymać „oznaczenie geograficzne” (GI), jeśli mają konkretny związek z miejscem, w którym są wytwarzane. Uznanie oznaczenia geograficznego pozwala konsumentom zaufać i odróżnić produkty wysokiej jakości, jednocześnie pomagając producentom lepiej sprzedawać swoje produkty.
Oznaczenie geograficzne ma zastosowanie do napojów spirytusowych destylowanych lub wytwarzanych na określonym obszarze geograficznym. Jedynie środki spożywcze i produkty rolne muszą posiadać symbole ChNP/ChOG na swoich opakowaniach. Symbole UE są opcjonalne dla win i napojów spirytusowych. Oznaczenie geograficzne chroni nazwę napoju spirytusowego pochodzącego z kraju, regionu lub miejscowości, w której szczególna jakość, renoma lub inne cechy produktu są zasadniczo związane z jego pochodzeniem geograficznym.
Przykład: Irish Whiskey GI jest warzona, destylowana i dojrzewa w Irlandii od VI wieku, ale surowce nie pochodzą wyłącznie z Irlandii.
Inne systemy jakości UE kładą nacisk na tradycyjny proces produkcji lub produkty wytwarzane w trudnych obszarach naturalnych, takich jak góry lub wyspy.
Produkt górski: Określenie jakościowe „produkt górski” podkreśla specyfikę produktu wytwarzanego na obszarach górskich, w trudnych warunkach naturalnych. Uznanie tego faktu jest korzystne zarówno dla rolników, jak i konsumentów. Umożliwia rolnikom lepszą sprzedaż produktu, ale także zapewnia, że pewne cechy są jasne dla konsumenta.
Produkt najbardziej oddalonych regionów UE: Rolnictwo w najbardziej oddalonych regionach UE boryka się z trudnościami wynikającymi z oddalenia i wyspiarskiego charakteru, co pociąga za sobą trudne warunki geograficzne i meteorologiczne. Aby zapewnić większą świadomość na temat produktów rolnych z najbardziej oddalonych regionów UE (francuskie departamenty zamorskie – Gwadelupa, Gujana Francuska, Reunion i Martynika – oraz Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie), stworzono specjalne logo.
ChNP jest zarezerwowana dla produktów o najsilniejszym związku między ich cechami a pochodzeniem geograficznym. Produkcja i przetwarzanie surowców, aż do etapu gotowego produktu, musi odbywać się na określonym obszarze geograficznym, którego nazwę nosi produkt.
Znak jakości ChNP stanowi właściwe odniesienie do miejsca wytwarzania produktów rolno-spożywczych. W związku z tym wszystkie etapy transformacji od surowców do produktu końcowego muszą odbywać się w określonym regionie.
Surowce i etapy produkcji odbywają się na określonym obszarze geograficznym, a produkt końcowy jest określany przez te lokalne składniki i know-how producentów. Jeśli chodzi o wina, podstawowym warunkiem jest to, aby surowiec (winogrona) pochodził wyłącznie z miejsca, w którym wino jest produkowane.
ChOG wiąże również produkt z obszarem geograficznym poprzez jego jakość, cechy charakterystyczne i/lub reputację. Rejestracja ChOG wymaga, aby co najmniej jeden z procesów produkcji, przetwarzania lub przygotowania miał miejsce w określonym regionie. Składniki nie muszą jednak pochodzić z tego regionu. ChOG kładzie nacisk na związek między konkretnym regionem geograficznym a nazwą produktu, w którym szczególna jakość, reputacja lub inna cecha jest zasadniczo przypisywana jego pochodzeniu geograficznemu.
Aby kwalifikować się do korzystania z ChOG, produkt musi spełniać dwa warunki: Musi zostać wyprodukowany na obszarze geograficznym, którego nazwę nosi. W przeciwieństwie do chronionej nazwy pochodzenia, wystarczy, że jeden z etapów produkcji miał miejsce na określonym obszarze. Przykładowo, surowce użyte do produkcji mogą pochodzić z innego regionu. Musi również istnieć związek między produktem a obszarem, który nadaje mu nazwę.
Cecha ta nie musi być jednak, jak w przypadku ChNP, zasadnicza lub wyłączna, a raczej pozwala na bardziej elastyczne obiektywne powiązanie. Wystarczy, że określona jakość, renoma lub inna cecha jest przypisywana pochodzeniu geograficznemu. Zgodnie z zasadami dotyczącymi ChOG, związek może polegać po prostu na reputacji produktu, jeśli zawdzięcza on swoją reputację pochodzeniu geograficznemu. W takim przypadku rzeczywiste cechy produktu nie są czynnikiem decydującym o rejestracji; wystarczy, że nazwa produktu cieszy się indywidualną renomą, która opiera się konkretnie na jego pochodzeniu w momencie składania wniosku o rejestrację.
Różnice między ChNP i ChOG są związane przede wszystkim z tym, ile surowców musi pochodzić z danego obszaru lub jaka część procesu produkcyjnego musi odbywać się w danym regionie. Oznaczenie geograficzne jest specyficzne dla napojów spirytusowych.
ChOG oznacza również produkty związane z regionem, którego nazwę noszą, ale związek ma inny charakter, jak pokazano powyżej, niż ten istniejący między produktem z ChNP a jego obszarem geograficznym lub pochodzeniem.
Biorąc pod uwagę cechy charakterystyczne ChNP i ChOG, główne różnice dotyczą proporcji surowców (co najmniej 85 procent), które są zwykle wspólne dla obszaru, z którego pochodzą, ale także na etapach produkcji, które muszą być realizowane w danym regionie geograficznym. GI jest typowe dla napojów spirytusowych i win aromatycznych.
GTS podkreśla tradycyjne aspekty, takie jak sposób wytwarzania produktu lub jego skład, bez powiązania z określonym obszarem geograficznym. Etykieta GTS wskazuje, że produkt został wyprodukowany przy użyciu tradycyjnych metod i składników oraz że ma określoną historię lub znaczenie kulturowe. Etykieta ta daje konsumentom gwarancję tradycyjnego i autentycznego charakteru produktu. Nazwa produktu zarejestrowanego jako GTS chroni go przed fałszowaniem i niewłaściwym użyciem.
GTS kładzie nacisk na wiele tradycyjnych aspektów, takich jak skład i składniki, konkretna receptura, niekoniecznie związana z jakimkolwiek konkretnym obszarem geograficznym.
Produkty rolno-spożywcze z certyfikatem GTS mogą być wytwarzane przez każdego producenta, który przestrzega tej metody produkcji. Ich „specyficzny” charakter odnosi się do cech, które odróżniają je od innych produktów spożywczych należących do tej samej kategorii. Nawet jeśli produkty rolno-spożywcze certyfikowane w systemie jakości GTS często pochodzą z określonego kraju lub regionu, ich międzynarodowa reputacja może spowodować zainteresowanie nimi producentów z innych krajów.
Celem tej regulacji jest wykorzystanie typowych cech produktów poprzez przyznanie świadectwa specyficznego charakteru. Rozporządzenie określa zatem dwa warunki rejestracji nazwy produktu: produkt musi posiadać cechy odróżniające go od innych produktów i musi być produktem tradycyjnym.
Według aktualnych danych UE istnieje 1867 ChNP i 1324 ChOG. Istnieje również 259 oznaczeń geograficznych dla napojów spirytusowych.
Nazwa „Corrèze” jest 3500. oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym przez Komisję Europejską w lutym 2023 r.
Mapa po prawej stronie przedstawia oznaczenia geograficzne zarejestrowane w UE i poza nią. Większość z nich znajduje się we Francji i we Włoszech.
Jeśli chodzi o ekonomiczne aspekty oznaczeń geograficznych, w 2017 r. wartość sprzedaży produktów z certyfikatem oznaczenia geograficznego w Unii Europejskiej wyniosła 74,76 mld euro, co stanowi 6,8% całkowitej wartości sprzedaży europejskiego sektora żywności i napojów szacowanej na 1 101 mld euro w 2017 r.
Wina stanowiły ponad połowę tej wartości (39,4 mld euro), produkty rolne i środki spożywcze 35% (27,34 mld euro), a napoje spirytusowe 13% (10,35 mld euro).
Zgodnie ze sprawozdaniem dotyczącym wartości ekonomicznej unijnych oznaczeń geograficznych, w latach 2010-2017 odnotowano wzrost sprzedaży produktów z oznaczeniem geograficznym o 37% (42% z uwzględnieniem GTS), co stanowi kwotę 20,2 mld EUR, której liderami były francuskie i włoskie wina oraz włoskie produkty rolne i spożywcze. W pięciu państwach członkowskich wartość sprzedaży produktów z oznaczeniem geograficznym przekroczyła 5 mld euro: Francja, Włochy, Niemcy, Wielka Brytania i Hiszpania.
Oznaczenia geograficzne są sprzedawane głównie na rynkach krajowych (58% wartości sprzedaży). Pozostała część sprzedaży jest równo podzielona między rynek UE i poza UE.
Produkty objęte unijnym systemem oznaczeń geograficznych są istotne nie tylko dla rynku regionalnego/krajowego, ale przede wszystkim dla rynku eksportowego.
Produkty z zarejestrowaną nazwą stanowią 15,4% całkowitego eksportu rolno-spożywczego UE. Wina pozostają najważniejszym produktem zarówno pod względem całkowitej wartości sprzedaży (51%), jak i handlu poza UE (50%).
Ponieważ europejskie produkty z oznaczeniem geograficznym stanowią 15,5% całkowitego eksportu rolno-spożywczego UE, a Stany Zjednoczone, Chiny i Singapur odpowiadają za połowę wartości eksportu, UE dysponuje specjalnymi funduszami na rozwój i wsparcie oznaczeń geograficznych. W 2020 r. Europejski Fundusz na rzecz promowania produktów z oznaczeniem geograficznym w UE i poza nią wyniósł około 200 mln euro.
Biorąc pod uwagę znaczny potencjał produktów oznaczonych geograficznie w stymulowaniu wzrostu gospodarczego, obserwuje się wzrost rejestracji oznaczeń geograficznych w krajach rozwijających się oraz w kategoriach żywności, które wcześniej nie były związane z pochodzeniem (np. papryka Kampot z Kambodży z unijnym ChOG).
Uczestnictwo w unijnych systemach jakości w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR) może zapewnić rolnikom szereg możliwości i korzyści, w tym
Unijne znaki jakości mogą potencjalnie zwiększyć konkurencyjność producentów i podnieść wartość ich produktów, przyczyniając się jednocześnie do rozwoju terytorialnego. Wynika to z faktu, że oferują one szereg korzyści, takich jak dostęp do rynków, zachowanie tożsamości kulturowej i wyższe ceny produktów zarejestrowanych jako ChNP, ChOG lub GTS. Ponadto jedną z korzyści dla rolników wynikających z rejestracji ich produktów z oznaczeniem geograficznym jest wyłączne prawo do używania nazwy produktu.
Dzięki logo unijnych systemów jakości producenci rolni mogą informować konsumentów o cechach produktu i jego jakości, zapewniając w ten sposób uczciwą konkurencję, prawa własności intelektualnej i zintegrowany rynek wewnętrzny.
Główne korzyści płynące z unijnych systemów jakości dla konsumentów obejmują wiarygodne informacje na temat pochodzenia produktów rolno-spożywczych, pewność, że są to towary autentyczne, a nie imitacje, oraz możliwość rozpoznania produktów z różnych regionów. Potwierdzeniem tego dla konsumenta końcowego jest logo umieszczone na opakowaniu produktu oraz wyższa cena produktów certyfikowanych.
Konsumenci są coraz bardziej ciekawi pochodzenia, cech i metod produkcji swojej żywności, a oznaczenia geograficzne mają potencjał, aby sprostać tym wymaganiom poprzez ochronę i identyfikację pochodzenia i procesu produkcji produktu.
Oznaczenia geograficzne uznają i chronią również tradycję, bioróżnorodność, wiedzę lokalną oraz związek między produktem a regionem jego pochodzenia. Wykorzystując oznaczenia geograficzne, unijne systemy jakości mogą ograniczyć nieporozumienia związane z zakupem żywności i zapewnić klientów o wyjątkowych właściwościach i wartościach odżywczych certyfikowanych produktów rolno-spożywczych.
Z biegiem czasu konsekwencja w strategiach marketingowych i inwestycje w branding mogą wspierać silną i pozytywną reputację i tożsamość miejsca, co przekłada się na wyższe ceny i sprzedaż.
W większości przypadków produkty z oznaczeniem geograficznym osiągają premię cenową w stosunku do odpowiadających im produktów standardowych, nawet jeśli zaobserwowano skrajną zmienność w zakresie premii cenowej dla produktów z oznaczeniem geograficznym. Ogólnie rzecz biorąc, badanie wykazało, że wartość sprzedaży produktu z chronioną nazwą była średnio dwukrotnie wyższa niż wartość sprzedaży podobnego produktu bez certyfikatu.
Wraz z raportami UE, badania potwierdziły również pozytywny wpływ etykiet pochodzenia na sprzedaż i cenę. Niektóre badania potwierdzają wpływ miejsc na postawy konsumentów, zamiar zakupu i preferencje. Korzyści ekonomiczne wynikające z oznaczeń geograficznych doprowadziły do rejestracji oznaczeń geograficznych w sektorach innych niż tradycyjne (tj. owoce i warzywa, świeże mięso, makarony i pieczywo, produkty z owoców morza itp.)
Podsumowując, uczestnictwo w unijnych systemach jakości może zapewnić rolnikom wiele możliwości i korzyści. Ważne jest jednak, aby rolnicy dokładnie rozważyli koszty i ryzyko związane z certyfikacją oraz ściśle współpracowali z jednostkami certyfikującymi i innymi zainteresowanymi stronami, aby zapewnić sobie ciągły sukces.
Korzyści płynące z oznaczeń geograficznych dla producentów mogą nie zawsze być realizowane z powodu różnych barier. Nieefektywne instytucje, kwestie organizacyjne, brak równowagi sił i zawłaszczanie wartości przez najpotężniejszych uczestników łańcucha dostaw zostały zidentyfikowane jako niektóre z wyzwań, które mogą utrudniać dotarcie korzyści z OG do producentów. Należy zauważyć, że korzyści płynące z OG dla producentów nie są bezwzględne i mogą się różnić w zależności od regionu. Chociaż istnieją trudności, kluczowe znaczenie ma sprostanie wyzwaniom i praca na rzecz skuteczniejszej realizacji OG, aby zapewnić producentom możliwość pełnego wykorzystania ich zalet.
Ustanowione unijne systemy jakości mogą stanowić kilka wyzwań dla rolników i mogą mieć wady, które należy wziąć pod uwagę. Oto kilka z nich:
Rejestracja oznaczeń geograficznych wymaga zbiorowego działania i znacznych wysiłków ze strony wielu podmiotów. Zgodnie z różnymi systemami prawnymi dotyczącymi oznaczeń geograficznych, takimi jak ramy UE, rolnicy i przetwórcy muszą uzgodnić granice obszaru geograficznego, techniki produkcji i cechy jakościowe produktu zawarte w specyfikacji produktu. Skuteczność tych znaków identyfikacyjnych zależy również od przepisów krajowych, sposobu ustanowienia oznaczenia geograficznego oraz interakcji między podmiotami zaangażowanymi w proces produkcji.
Podsumowując, podczas gdy unijne systemy jakości mogą zapewnić rolnikom możliwości wprowadzania na rynek wysokiej jakości i tradycyjnych produktów, stanowią one również wyzwania, takie jak koszty przestrzegania przepisów, obciążenia administracyjne, ograniczony dostęp do rynku, bariery dla innowacji i ryzyko oszustw. Wyzwania te muszą zostać rozwiązane, aby zapewnić skuteczność systemów w promowaniu zrównoważonego rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, przy jednoczesnym wspieraniu interesów rolników.
Uczestnictwo w unijnych systemach jakości może przynieść rolnikom wiele korzyści, ale ważne jest, aby dokładnie rozważyć koszty i wymogi certyfikacji oraz ściśle współpracować z jednostkami certyfikującymi i innymi zainteresowanymi stronami, aby zapewnić sukces.
Rolnicy ubiegający się o udział w unijnych systemach jakości muszą wziąć pod uwagę różne czynniki. Mogą one obejmować:
Możliwe informacje i punkty kontaktowe
Początkowe punkty kontaktowe dla rolników ubiegających się o unijne systemy jakości mogą się różnić w zależności od kraju i regionu, w którym się znajdują. Niemniej jednak istnieją pewne typowe opcje, które rolnicy mogą rozważyć, niezależnie od ich lokalizacji:
Ogólnie rzecz biorąc, rolnicy powinni zbadać wszystkie dostępne opcje uzyskiwania informacji i wskazówek na temat unijnych systemów jakości i powinni ściśle współpracować z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, aby zapewnić powodzenie w procesie składania wniosków.
Składając wniosek o objęcie unijnymi systemami jakości jako rolnik, zazwyczaj należy przedstawić następujące informacje i dokumenty:
Konieczne będzie podanie szczegółowych informacji na temat produktów, które mają być certyfikowane, w tym ich nazwy, właściwości, metod produkcji i pochodzenia geograficznego
Konieczne będzie podanie informacji o gospodarstwie i metodach produkcji, w tym szczegółów dotyczących gruntów, obiektów i używanego sprzętu, a także informacji na temat hodowli i karmienia zwierząt wykorzystywanych w produkcji.
Może być wymagane dostarczenie różnego rodzaju dokumentacji, takiej jak mapy i pomiary gospodarstwa, plany produkcji i zapisy dotyczące metod produkcji
Konieczne będzie uiszczenie opłat certyfikacyjnych na rzecz jednostki certyfikującej odpowiedzialnej za ocenę i weryfikację zgodności z odpowiednim systemem jakości.
Konieczne będzie wykazanie, że produkty spełniają normy i przepisy określone w odpowiednim systemie jakości, które mogą obejmować wymagania związane z charakterystyką produktu, metodami produkcji i pochodzeniem geograficznym.
Jednostka certyfikująca może przeprowadzać inspekcje i audyty gospodarstwa i metod produkcji w celu weryfikacji zgodności z odpowiednim systemem jakości.
Proces ubiegania się o unijne systemy jakości może być złożony i czasochłonny. Rolnicy powinni ściśle współpracować z jednostkami certyfikującymi i innymi zainteresowanymi stronami, aby upewnić się, że dostarczają wszystkie niezbędne informacje i dokumentację oraz że rozumieją wymagania i standardy odpowiedniego systemu jakości. Od momentu pierwotnego złożenia wniosku do ostatecznej rejestracji mijają średnio trzy lata.
Aby zarejestrować nazwę produktu, producenci lub grupy producentów z UE muszą określić specyfikację produktu i powiązać go z obszarem geograficznym, jeśli ma to zastosowanie. Wniosek jest przesyłany do organów krajowych w celu przeprowadzenia kontroli, a następnie przekazywany do Komisji Europejskiej, która rozpatruje wniosek. W przypadku produktów spoza UE, które mają zostać zarejestrowane, producenci przesyłają swoje wnioski bezpośrednio lub za pośrednictwem organów krajowych do Komisji Europejskiej.
Komisja sprawdzi, czy wniosek zawiera wymagane informacje i czy nie zawiera żadnych błędów. Rozpatrzenie wniosku przez Komisję nie powinno trwać dłużej niż 6 miesięcy od daty otrzymania wniosku z kraju UE.
Komisja Europejska oferuje „Przewodnik dla wnioskodawców” na swojej stronie internetowej: Rejestracja nazwy produktu z oznaczeniem geograficznym (europa.eu)
Komisja Europejska przyjęła kilka rozporządzeń w sprawie stosowania unijnych systemów jakości dla sektora rolno-spożywczego. Obejmując szerszy kontekst systemów jakości dla tego sektora, w tym oznaczenia geograficzne i gwarantowane tradycyjne specjalności, przepisy wyjaśniają również, w jaki sposób używać logo w odniesieniu do każdego systemu, w jaki sposób systemy powinny być stosowane oraz obejmują wytyczne dotyczące etykietowania produktów rolno-spożywczych, które wykorzystują ChNP lub ChOG jako składniki. Poszczególne rozporządzenia są dostępne w języku angielskim na stronie internetowej UE.
Jeśli jesteś rolnikiem zamierzającym ubiegać się o unijne systemy jakości, musisz przestrzegać określonych procedur. Kroki te mogą obejmować:
Produkty, w odniesieniu do których rozważa się uznanie oznaczenia geograficznego lub którym je przyznano, są wymienione w rejestrach oznaczeń geograficznych. Rejestry zawierają również informacje na temat specyfikacji geograficznej i produkcyjnej każdego produktu.
Oznaczenia geograficzne zgłoszone i wpisane do rejestrów unijnych mogą być sprawdzane w eAmbrosia (oficjalnej bazie danych rejestrów oznaczeń geograficznych UE), podczas gdy zarówno unijne, jak i pozaunijne oznaczenia geograficzne chronione na mocy umów mogą być sprawdzane na portalu GIview.
Ustanowienie oznaczeń geograficznych na rzecz zrównoważonego rozwoju Produkt powiązany ze swoim pochodzeniem może stać się centralną osią procesu doskonalenia systemu terytorialnego. Stosowanie tych oznaczeń może przyczynić się do ochrony systemów rolno-spożywczych i powiązanych z nimi systemów społecznych, umożliwiając lokalnym interesariuszom osiągnięcie zrównoważonego rozwoju z perspektywy gospodarczej, społeczno-kulturowej i środowiskowej.
Możliwość zainicjowania procesu powiązania produktu o określonej jakości z określonym pochodzeniem zależy od istnienia trzech podstawowych przesłanek, które są następujące:
Podejście zbiorowe: Umożliwia koordynację i współpracę drobnych podmiotów wzdłuż łańcucha dostaw, tworząc silną sieć terytorialną. Współpraca ta pozwala lokalnym interesariuszom, w tym producentom, sektorowi publicznemu i prywatnemu, łączyć zasoby i wiedzę. Współpracując ze sobą, małe firmy mogą konkurować z większymi podmiotami, uzyskiwać dostęp do nowych rynków i zapewniać producentom godziwy dochód. Ponadto zbiorowe podejście zapewnia zaufanie konsumentów poprzez utrzymanie jakości i identyfikowalności produktu. Wspiera również zrównoważone wykorzystanie lokalnych zasobów, zachowuje bioróżnorodność i przyczynia się do rozwoju społecznego i kulturowego społeczności.
Dzięki zbiorowemu podejściu działalność na obszarach wiejskich może być podtrzymywana, dywersyfikowana i rozszerzana, zapobiegając migracji za granicę. Produkty powiązane z pochodzeniem, z ich tradycyjnymi systemami produkcji, promują zrównoważone praktyki i mniejszy wpływ na środowisko. Podnosząc świadomość znaczenia ochrony zasobów naturalnych, podejście zbiorowe przyczynia się do zrównoważonego rozwoju środowiska. Chroni ono również bioróżnorodność poprzez ochronę endemicznych gatunków i lokalnie przystosowanych odmian. Ponadto zbiorowe podejście wzmacnia więzi społeczne, wzmacnia pozycję lokalnych społeczności, chroni dziedzictwo kulturowe i wspiera poczucie tożsamości wśród ludności
Chociaż istnieją różne interpretacje na całym świecie, w UE dostępne są różne opcje oparte na sile związku między produktem a jego pochodzeniem:
Kodeks postępowania lub dokument specyfikacji ustanawia zasady stosowania oznaczenia geograficznego (GI). Jego przygotowanie jest kluczowym etapem, ponieważ daje początek dobrowolnym standardom, których producenci muszą przestrzegać, jeśli chcą go używać. Obejmuje definicję produktu (nazwa, cechy fizyczne i organoleptyczne, metody produkcji, składniki, dodatki i przetwarzanie), odpowiedni wyznaczony obszar oraz plan kontroli w celu zapewnienia zgodności produktu z oznaczeniem geograficznym z wymogami. Zasady powinny być następujące:
Dokument specyfikacji powinien zawierać następujące dwa rodzaje wymagań: środki związane z procesem i wyniki związane z produktem końcowym.
Kontrola powinna opierać się na systemie gwarancyjnym, który weryfikuje zgodność produktu z następującymi trzema głównymi elementami:
Ważne jest, aby pamiętać, że: jedynymi użytecznymi zasadami są te, które mogą być skutecznie przestrzegane i kontrolowane, a jedynymi użytecznymi kontrolami są te, które mogą prowadzić do sankcji lub nagród.
Należy jednak zawsze dopuścić pewien stopień elastyczności, biorąc pod uwagę heterogeniczność producentów, umożliwiając pewną mediację.
Aby wyznaczyć granice terytorium, należy wziąć pod uwagę cztery podstawowe kryteria:
Dostępne są różne rodzaje systemów:
Relacje między indywidualnymi producentami, organizacjami zbiorowymi OG i innymi producentami OG obejmują połączenie konkurencji i współpracy. Każdy producent musi określić, w jaki sposób jego strategia marketingowa jest zgodna ze strategią zbiorową i jak odróżnia się od innych członków OG. Opracowanie strategicznego planu marketingowego ma kluczowe znaczenie dla organizacji OG, ponieważ pomaga ustanowić długo- i krótkoterminowe strategie oraz wspólne cele członków. Strategiczny plan marketingowy obejmuje analizę rynku w celu zrozumienia motywacji konsumentów, postaw, konkurencji i możliwości, a także segmentację, targetowanie i pozycjonowanie w celu opracowania skutecznej strategii marketingowej. Analiza rynku obejmuje badanie środowiska biznesowego, konkurencji i konsumentów. Targetowanie obejmuje ustalanie priorytetów segmentów dla działań marketingowych, podczas gdy pozycjonowanie ma na celu ustanowienie odrębnego postrzegania produktu w umysłach konsumentów, często wspomaganego przez logo jako symbol jakości.
Jest praktyczną realizacją strategicznego planu marketingowego, uwzględniającą kodeks postępowania GI. Obejmuje połączenie czterech czynników operacyjnych:
Oznaczenia geograficzne mają na celu zapewnienie długoterminowego zrównoważonego rozwoju zasobów naturalnych i ludzkich w ramach systemu. Obejmuje to sprawiedliwy podział wartości, ochronę zasobów i różnorodności biologicznej. Podmioty lokalne odgrywają istotną rolę poprzez upodmiotowienie, zbiorowe zarządzanie i tworzenie sieci kontaktów. Systemy monitorowania i ewaluacji są niezbędne do oceny wpływu strategii na zrównoważony rozwój. System zielonej infrastruktury powinien traktować priorytetowo wymiar ekonomiczny, społeczny i środowiskowy, jednocześnie biorąc pod uwagę wpływ różnych interesariuszy i informując o pozytywnych skutkach.
Zasady dotyczące produktów oznaczonych geograficznie (GI) nie są stałe i mogą być modyfikowane w celu dostosowania do nowych wyzwań. Zmiany powinny zachować specyficzną jakość i związek terytorialny produktu. Systemy oznaczeń geograficznych powinny ewoluować, aby zapewnić zrównoważony rozwój i reprodukcję lokalnych zasobów. Powody zmian zasad obejmują popyt rynkowy, preferencje konsumentów, informacje naukowe, innowacje techniczne i obawy dotyczące zrównoważonego rozwoju. Interesariusze odgrywają rolę w zwiększaniu trwałości systemu. Proces zmiany zasad powinien obejmować staranne rozważenie, udział lokalnych producentów i przestrzeganie przepisów prawnych
Produkty o oznaczeniu geograficznym umożliwiają rozszerzone strategie terytorialne poprzez wykorzystanie lokalnych zasobów, reputacji i tradycji w celu zwiększenia konkurencyjności całej społeczności. Turystyka wiejska i produkty o oznaczeniu geograficznym mają efekt synergii, a wydarzenia i atrakcje kulturalne wspierają marketing produktów o oznaczeniu geograficznym. Skuteczna realizacja wymaga zaangażowania lokalnych interesariuszy, wspierania spójności społecznej i uznania specyficznych lokalnych zasobów. Podmioty publiczne odgrywają kluczową rolę w ułatwianiu zintegrowanych strategii rozwoju i uwzględnianiu aspektów społecznych, kulturowych i środowiskowych. Partnerstwa między społecznością wiejską, sektorem prywatnym i rządem są niezbędne do wykorzystania lokalnych zasobów, generowania możliwości gospodarczych i promowania lokalnych produktów. Polityki, które podkreślają dziedzictwo gastronomiczne i ułatwiają promocję lokalnych produktów, przyczyniają się do sukcesu rozszerzonej strategii terytorialnej.
Ochrona oznaczeń geograficznych obejmuje dwa główne podejścia:
Znaki towarowe, w tym certyfikaty i znaki wspólne, są powszechnie wykorzystywane do ochrony oznaczeń geograficznych, wraz z innymi prawami własności intelektualnej, takimi jak patenty i wzory przemysłowe. Rejestracja ma kluczowe znaczenie dla określenia uprawnionych użytkowników i zapewnienia ochrony OG. Wybór narzędzi prawnych zależy jednak od konkretnych kontekstów, z różnymi zaletami, ograniczeniami i kosztami.
Lokalni interesariusze dążą do czegoś więcej niż tylko zapobiegania nadużyciom; pragną ogólnej kodyfikacji, ochrony cech produktu i oficjalnego uznania. Wczesna ochrona jest niezbędna, aby zapobiec generycznemu wykorzystaniu i wywłaszczeniu OG. Budowanie świadomości społecznej, wykorzystywanie platform internetowych i uczestnictwo w odpowiednich stowarzyszeniach przyczyniają się do ochrony oznaczeń geograficznych.
Skuteczne ramy prawne ochrony oznaczeń geograficznych wymagają jasnych zasad, zaangażowania zainteresowanych stron, przejrzystości i mechanizmów egzekwowania. Proces rejestracji powinien być przejrzysty i dostępny, zwłaszcza dla drobnych producentów. Kluczowe znaczenie ma skoordynowane egzekwowanie przepisów i zaangażowanie zainteresowanych stron. Rozpowszechnianie informacji i inicjatywy na rzecz budowania potencjału wzmacniają skuteczność ram prawnych.
Polityka publiczna odgrywa istotną rolę we wspieraniu systemów oznaczeń geograficznych (GI) poprzez tworzenie korzystnych warunków, maksymalizację pozytywnych efektów i zapewnienie zrównoważonego rozwoju. Obejmują one proaktywne podejście, równoważenie inicjatyw publicznych i prywatnych oraz angażowanie różnych zainteresowanych stron na różnych poziomach. Narzędzia polityczne są opracowywane w porozumieniu z lokalnymi interesariuszami, aby wspierać każdy etap OG, promując przejrzystość, reprezentację i dostosowane strategie skutecznej realizacji.
Oznaczenia geograficzne mają zarówno pozytywne, jak i trudne aspekty. Chociaż mogą być cennym atutem dla krajów, nie zawsze są wykonalne lub opłacalne z handlowego punktu widzenia. Wdrożenie strategii oznaczeń geograficznych nie zawsze jest optymalnym rozwiązaniem, a inne interwencje, takie jak wzmocnienie instytucjonalne lub praktyki jakościowe, mogą być bardziej odpowiednie. Rozwój udanych OG wymaga znacznych zasobów i dobrze przemyślanej strategii. Liczba oznaczeń geograficznych jest ograniczona i niełatwo je osiągnąć, ale mogą one przynieść korzyści regionom i konsumentom. Sama ochrona oznaczeń geograficznych nie wystarczy jednak do osiągnięcia sukcesu; kluczowe znaczenie ma sprzyjające otoczenie oraz czynniki takie jak jakość i spójność.
Koszty opracowania i prowadzenia OG obejmują określenie granic, ustanowienie powiązań z przedsiębiorstwami komercyjnymi, wydatki prawne, dostosowanie metod produkcji i dostosowania organizacyjne. Z drugiej strony, korzyści z OG obejmują zwiększoną sprzedaż, wyższe ceny, dostęp do nowych rynków i zachęty.
Każde OG wiąże się z unikalnymi kosztami i korzyściami, na które wpływają takie czynniki, jak możliwości grupy producentów, asortyment produktów, infrastruktura i wsparcie publiczne. Solidna strategia poparta analizą kosztów i korzyści jest niezbędna do określenia wykonalności rozwoju OG. Oznaczenia geograficzne przekazują unikalne cechy produktów i zapewniają trwałą przewagę konkurencyjną opartą na tradycyjnych metodach i terroir.
Określenie granic, dostosowanie praktyk produkcyjnych i utrzymanie ochrony przed niewłaściwym wykorzystaniem może jednak stanowić wyzwanie. OG wymagają stałych kosztów administracyjnych i biurokratycznych, ale oferują korzyści w postaci odrębności i przewagi rynkowej.
Proces rejestracji Chronionego Oznaczenia Geograficznego (ChOG) lub Chronionej Nazwy Pochodzenia (ChNP) w Unii Europejskiej (UE) obejmuje kilka etapów i kryteriów. Poniżej znajduje się podsumowanie kluczowych punktów:
Kluczowe czynniki sukcesu dla oznaczeń geograficznych można podsumować w następujący sposób:
Myśląc o utworzeniu denominacji geograficznej, należy pamiętać o kilku kluczowych kwestiach:
Moduł ten daje wgląd w nowe trendy żywieniowe naszych czasów.
Ciągle zmieniające się wzorce tego, co ludzie lubią jeść, sprawiają, że badanie trendów żywieniowych jest wyzwaniem, a jednocześnie interesujące.
Jakie mogą być przyszłe trendy żywieniowe dotyczące domowej kuchni, popularnych składników, ulubionych napojów i nie tylko?
Oczywiście trudno jest przewidzieć trend, jego przebieg, wielkość i czas trwania, ale można zdobyć doświadczenie w dziedzinie wschodzących trendów i rynków wschodzących.
Moduł ten skupi się na nowych relacjach producent-konsument dla niszowych rynków żywności, takich jak sponsoring, modele subskrypcji, grupy zakupowe, dobra wspólne itp.
Dzisiejsze gospodarstwa rolne oferują szeroki zakres specjalizacji lub dywersyfikacji.
Struktura na poziomie operacyjnym, jak również na poziomie organizacyjnym staje się coraz bardziej złożona we wszystkich istotnych obszarach działalności rolniczej, od produkcji, poprzez przetwarzanie i pakowanie, aż po sprzedaż.
Rolnicy oferują wszelkiego rodzaju środki niezbędne do życia: żywność, paszę, energię, błonnik.
Jeśli skupimy się na żywności, istnieje ogromna różnorodność sposobów produkcji, przetwarzania i sprzedaży produktu.
W zależności od dostępu do rynku B2B lub B2C rolnik musi przygotować swoją infrastrukturę w różnych warunkach na całej drodze w łańcuchu wartości dodanej aż do konsumenta końcowego.
Ważnym czynnikiem jest na przykład łatwość psucia się produktów, a także potrzeba chłodzenia lub innego rodzaju środków ochrony w całym łańcuchu wartości dodanej.
Dość żywym przykładem może być porównanie jajka do filetu z kurczaka lub ziemniaka do microgreens.
Jeśli rolnik chce wejść na te rynki, musi zapewnić specjalne warunki przechowywania lub dużą szybkość procesu od produkcji do sprzedaży.
Czym jest strategia „od pola do stołu”?
Ta decyzja polityczno-społeczna prowadzi do nowych obszarów innowacji w ramach zielonego ładu, a także ESG.
Niezależnie od tego, czy posiadasz małe czy duże gospodarstwo, a nawet gospodarstwo w stylu przemysłowym, istnieją najważniejsze trendy, które można rozpoznać w wyżej wymienionych ramach.
Wymienione poniżej trendy mają charakter przykładowy i nie zapewniają kompletności.
Wysokiej jakości produkty i dobre ilości oczywiście przynoszą rolnikom zyski. W rezultacie rośnie popularność technologii, które gwarantują wyższą jakość lub zapewniają ilość w określonych warunkach. Na przykład biotechnologia zasadniczo edytuje DNA i RNA produktów, dając im większą szansę na osiągnięcie dojrzałości przy minimalnych wadach. Modyfikując genetycznie uprawy, bioinżynieria chroni je przed chorobami i szkodliwymi wpływami zewnętrznymi, takimi jak owady.
Ziemia składa się w około 70 procentach z wody, ale ponad 95 procent z niej znajduje się w oceanach. Oznacza to, że w rzeczywistości nie ma zbyt wiele słodkiej wody – która jest niezbędna dla rolnictwa. W rezultacie optymalizacja zużycia wody była i będzie priorytetem.
Technologia, a nawet pierwsze narzędzia ze sztuczną inteligencją wykazują przydatność dla innowacji w zakresie nawadniania; na przykład czujniki mogą natychmiast i automatycznie wykrywać wycieki i awarie. W rezultacie systemy nawadniające mogą być naprawiane wcześniej, co zmniejsza straty wody spowodowane wyciekami.
Jednak woda pozostaje tak istotną częścią rolnictwa, że nigdy nie będzie jednego rozwiązania. Rozwiązania mające na celu zmniejszenie zużycia wody będą nadal rozwijane i ulepszane w nadchodzących latach.
Rolnictwo wertykalne przenosi produkcję roślinną do kontrolowanych środowisk wewnętrznych, w których światło, temperatura, wilgotność i powietrze są zarządzane w celu optymalizacji produkcji. Farmy wertykalne mogą być budowane bliżej obszarów miejskich, w których mieszka większość populacji, zwiększając dostęp do świeższych produktów i zmniejszając koszty ich przechowywania i transportu.
Trend ten może zmniejszyć emisję dwutlenku węgla związaną z transportem produktów z cieplejszych stref klimatycznych do tych o krótszych okresach wegetacyjnych i zachęcić ludzi do kupowania produktów uprawianych lokalnie w ich własnych społecznościach.
Wydaje się jednak, że rolnikom trudno jest naprawdę zająć pozycję na tym rynku. W zależności od produktu kluczem może być dostarczenie standardowej jakości i ilości wcześniej i później na rynki niż w typowym szczycie sezonu.
Kilka technologii może pomóc w dostarczeniu rolnikom danych dotyczących ich gleby i życia mikroorganizmów, umożliwiając im podejmowanie lepszych, mądrzejszych decyzji dotyczących ich gospodarstw. Na przykład, niektóre technologie mogą wspierać produkcję bezpiecznej, zdrowej żywności przy jednoczesnej ochronie bioróżnorodności gleby, podczas gdy inne zachęcają do rozkładu azotu w celu uzyskania dostępu do korzystnych związków.
Technologie monitorowania, które dostarczają danych na temat temperatury gleby, wilgotności, zdrowia roślin i poziomów składników odżywczych, mogą również pomóc rolnikom w regularnym określaniu priorytetów. Wiele z tych informacji może być udostępnianych i dostępnych za pośrednictwem Internetu rzeczy, dając dzisiejszym rolnikom dostęp do dużych zbiorów danych.
Jeśli chodzi o zrównoważony rozwój, rolnicy muszą znaleźć sposoby na dokładniejsze wykorzystanie nawozów i technologii zwalczania szkodników, aby zminimalizować narażenie i zmniejszyć ilość odpadów, jednocześnie podnosząc jakość produkcji żywności.
Obecnie technologia, taka jak drony, może wspierać to precyzyjne rolnictwo poprzez sadzenie nasion, wstrzykiwanie nawozów, takich jak azot, tylko tam, gdzie jest to potrzebne, i podlewanie w optymalny sposób. Takie technologie pomogą rolnikom zmaksymalizować plony przy minimalnych zasobach.
GPS i inne technologie mogą pomóc w dokładnych praktykach rolniczych, zapewniając dane przestrzenne i lokalizacyjne potrzebne do dokładniejszego wykorzystania zasobów.
Pozostając przy temacie zwiększonego zrównoważonego rozwoju, praktyki rolnicze będą nadal znajdować sposoby na zamknięcie pętli produkcyjnej, przywracając składniki odżywcze do gleby poprzez płodozmian i uprawy okrywowe, pracując nad zminimalizowaniem uprawy i wykorzystując ogólny stan upraw, aby zniechęcić do chorób i szkodników.
To podejście do ochrony środowiska koncentruje się na regeneracji wierzchniej warstwy gleby, zwiększeniu bioróżnorodności, poprawie wykorzystania wody i poprawie stanu gleby. Obejmuje szeroki zakres technologii i praktyk, takich jak recykling odpadów rolniczych, stosowanie kompostu z innych źródeł i stosowanie metod uprawy bezorkowej.
Należy znaleźć sposoby na regenerację gleby, aby zwiększyć bezpieczeństwo żywnościowe i zminimalizować wpływ, jaki przemysł rolniczy wywiera na nasze środowisko, chroniąc świat dla przyszłych pokoleń.
Związany z rolnictwem regeneracyjnym, rewilding to praktyka, która ma na celu przywrócenie obszaru ziemi do jego naturalnego stanu, co oznacza ponowne zasadzenie zróżnicowanego zestawu gatunków na tym konkretnym obszarze. Może to zachęcić do wzrostu roślin, które są rodzime dla tego obszaru, zwiększając ich szanse na przetrwanie i rozwój. Nie tylko upiększa to przestrzeń, ale także zapewnia czystsze powietrze i wodę, przywraca składniki odżywcze gleby oraz łagodzi erozję i skutki ekstremalnych warunków pogodowych.
Rewilding pobiera również węgiel z atmosfery poprzez przywracanie obszarów takich jak torfowiska, łąki i obszary leśne oraz pomaga dzikiej przyrodzie dostosować się do zmian w naszym klimacie i ogólnym środowisku.
Chociaż wiele trendów w technologii rolniczej zostało zaprojektowanych z myślą o ogromnych konglomeratach rolniczych, Asset Operations Management może zapewnić funkcjonalność klasy korporacyjnej każdemu gospodarstwu rolnemu. Asset Operations Management wspiera usprawniony przepływ pracy, dogłębne raportowanie i analizy, optymalizację zasobów oraz lepszą widoczność i kontrolę.
Ponieważ gospodarstwa rolne w całym kraju szukają sposobów na sprostanie wymaganiom sezonowym i rynkowym, w 2023 roku zwrócą się do rozwiązań Asset Operations Management, aby usprawnić ich konserwację, niezawodność i operacje.
Gdy gospodarstwa rolne różnej wielkości rozpoczynają nowy rok, te i inne podobne trendy będą dyktować priorytety tych, które odnoszą największe sukcesy. Podczas gdy wiele z tych ulepszeń ma na celu zwiększenie jakości, wydajności i rentowności przedsiębiorstw rolnych, większość z nich ma również na celu zwiększenie ogólnego bezpieczeństwa żywnościowego i zminimalizowanie wpływu na nasze środowisko.
Powyższe trendy i inne podobne trendy będą dyktować priorytety tych, którzy odnoszą największe sukcesy.
Podczas gdy wiele z tych ulepszeń ma na celu zwiększenie jakości, wydajności i rentowności gospodarstw rolnych, większość z nich ma również na celu zwiększenie ogólnego bezpieczeństwa żywnościowego i zminimalizowanie wpływu na nasze środowisko.
ZukunftsInstitut to thinktank, którego celem jest identyfikowanie trendów na przyszłość. W swoim raporcie żywnościowym 2023 przedstawia również mapę trendów żywnościowych.
W raporcie Food Report 2023 trendy żywieniowe opisano jako:
Obserwowane są 3 trendy żywieniowe:
Ugruntowany model transportu żywności i paszy dla zwierząt na całym świecie, wykorzystujący różnice w cyklach gospodarczych, wzroście i inflacji, który wiąże się z ogromnymi emisjami gazów cieplarnianych i wywiera ogromną presję na koszty i wydajność lokalnych producentów, zaczyna się rozpadać.
Nowy glocal może być odpowiedzią na ogromny przewrót w zglobalizowanym systemie żywnościowym. Odzwierciedla pragnienie nowego, bardziej rozsądnego stosunku żywności produkowanej lokalnie do żywności importowanej globalnie, a także opracuje wytyczne dotyczące przyszłości przemysłu spożywczego.
Trend w kierunku glokalizacji jest napędzany przez silną dynamikę: ekologiczne konsekwencje zglobalizowanego przemysłu spożywczego coraz częściej trafiają do świadomości publicznej. Niedobory i braki w czasach pandemii pokazały już zależności zglobalizowanych łańcuchów dostaw i ich kruchość. Kryzysy geopolityczne zwróciły następnie bardziej niepokojącą uwagę na wrażliwość systemu.
Nowa glokalność nie wydaje się być przemijającym trendem, ale zwiastunem kolejnego etapu ewolucji w globalnej produkcji żywności, w którym dominować będzie nowy nacisk na regionalność i zrównoważone rolnictwo z odpornymi ograniczeniami na międzynarodowe i globalne struktury. Stopniowo doprowadzi to również do reorientacji asortymentu dostępnego w supermarketach i ekspansji międzynarodowego handlu bezpośredniego.
Niemal każda kuchnia na świecie zawiera potrawy, które zawsze były wegańskie. Jednak wiele osób wychowanych w kulturach wszystkożernych, które chcą unikać w swojej diecie żywności pochodzenia zwierzęcego, ma trudności z przestrzeganiem zbilansowanego i zróżnicowanego planu posiłków.
Nie tylko przemysł spożywczy reaguje na to, tworząc coraz bardziej wyrafinowane produkty zastępcze do „weganizacji” tradycyjnych potraw. Na rynku książek kucharskich i niezliczonych platform z przepisami pojawiają się instrukcje, jak przygotować tradycyjne potrawy „bez zwierząt”.
Wegańskie alternatywy niektórych tradycyjnych potraw staną się standardem w naszym kulinarnym repertuarze. Tak jak chili sin carne stało się tak dobrze znane jak chili con carne, tak samo z powodzeniem pojawią się równoważne alternatywy dla innych klasyków z szerokiej gamy kuchni.
Sposób, w jaki obecnie produkujemy żywność, przyczynia się do zmian klimatycznych i utraty bioróżnorodności. W przeciwieństwie do sugerowanych czasami diet opartych na stylu życia, zrównoważone diety nie kończą się na tym, co jemy. Kluczową rolę odgrywa sposób produkcji żywności. Nawet żywność pochodzenia roślinnego lub składniki dań wegańskich mogą mieć negatywny wpływ na energię i zrównoważony rozwój, jeśli są uprawiane w sposób nieodnawialny, który zużywa zbyt dużo wody lub zmniejsza ilość próchnicy w glebie.
Żywność regeneracyjna, czyli produkcja żywności zgodnie z kryteriami rolnictwa regeneracyjnego, oferuje dalekowzroczną odpowiedź na zagrożenie zmianami klimatycznymi, a także wspiera różnorodność gatunków roślin, na których opiera się dieta człowieka. Dlatego ta metoda rolnicza zapewnia większą różnorodność na naszych talerzach.
Żywność regeneracyjna przyciągnie uwagę świadomych ekologicznie smakoszy w najbliższej przyszłości i będzie wyróżnikiem marek i produktów premium. W perspektywie średnioterminowej metody rolnictwa regeneracyjnego staną się elementem obok innych ważnych technik uprawy, takich jak rolnictwo ekologiczne, permakultura i metody low-tech, które przyczyniają się do większej, pilnie potrzebnej transformacji rolnictwa.
Zmiany w kulturze żywności zawsze mają daleko idące konsekwencje dla rozwoju produktów, strategii marketingowych i zarządzania łańcuchem dostaw firm z branży spożywczej, a tym samym oczywiście również dla rolników, niezależnie od tego, czy angażują się w marketing bezpośredni B2C, czy dostarczają produkty partnerom rynkowym na poziomie B2B.
Wpływ zmienionej kultury żywności sięga również głęboko do sąsiednich branż i polityki – do kształtowania przepisów dotyczących ochrony konsumentów, polityki rolnej i wytycznych środowiskowych. Czynniki napędzające zmiany są wielorakie, ponieważ żywność jest emocjonalna; zmiany w wartościach etycznych i ekologicznych konsumentów przejawiają się w żywności, podobnie jak ich wymagania smakowe.
Wspomniane powyżej trendy żywieniowe odzwierciedlają tę zmianę i początkowo rozwijają się w niszach, zanim stopniowo zmienią system żywnościowy dzięki wprowadzanym innowacjom. Znajomość i zrozumienie tych zmian w kulturze żywności ma zatem zasadnicze znaczenie dla wczesnego przygotowania się na zmiany jako organizacja w całej dziedzinie żywności.
W kontekście zrównoważonego rozwoju i swego rodzaju zielonej fali, powstają różne nowe style życia, które oprócz podstawowych koncepcji dotyczących potrzeb życiowych, mieszkalnictwa, energii, mobilności, wpływają również na nawyki żywieniowe i konsumpcyjne.
Poniżej przedstawiono 3 takie style życia jako przykłady.
Skrót „LOHAS” oznacza grupę ludzi, których styl życia zorientowany jest na świadomość zdrowotną i zrównoważony rozwój. Zjawiskiem tym zainteresował się w 2000 roku amerykański socjolog Paul Ray, który opisał ten ruch w swojej książce „The Cultural Creatives: Jak 50 milionów zmienia świat”. Grupa ta została pobudzona przez dyskusje na temat ochrony klimatu, klęsk żywiołowych i manipulacji genetycznych. Początkowo niewielka grupa „twórców kultury” stała się w ostatnich latach coraz bardziej popularna. W samych Niemczech około 12,5 miliona ludzi podąża za tym alternatywnym stylem życia.
Misją LOHAS jest poprawa sytuacji na światowym rynku w sposób zrównoważony poprzez ukierunkowaną konsumpcję produktów ekologicznych i towarów sprawiedliwego handlu. Chcą, aby firmy stały się bardziej przejrzyste i działały w sposób bardziej świadomy ekologicznie. Są jednak mniej zorientowani politycznie i ideologicznie niż zmysłowo i estetycznie.
LOVOS są podgrupą LOHAS. Działają i żyją zgodnie z mottem: mniej znaczy więcej. Dlatego też są uważani za prawdziwych minimalistów, którzy stają się szczęśliwi w życiu poprzez ograniczenie konsumpcji. Tutaj możesz dowiedzieć się wszystkiego o tym stylu życia.
Słowo LOVOS oznacza „Lifestyle of Voluntary Simplicity”, co oznacza dobrowolną prostotę poprzez świadome wyrzeczenie. Dzięki prostemu stylowi życia LOVOS myślą o przyszłości, ponieważ odwracają się od zamożnego społeczeństwa, które konsumuje bez zastanowienia.
Ludzie, którzy wybierają proste życie z przekonania, a więc dobrowolnie, są zazwyczaj dobrze sytuowani. Decyzję podejmują wbrew materialnej obfitości, zamiast tego wybierając czas jako najwyższe dobro. LOVOS cenią wspólne zajęcia z rodziną lub przyjaciółmi, ale także czas dla siebie, bardziej niż przesiadywanie przed telewizorem.
Reduketarianizm to praktyka spożywania mniejszej ilości mięsa – czerwonego mięsa, drobiu i owoców morza – a także mniejszej ilości nabiału i mniejszej ilości jaj, niezależnie od stopnia lub motywacji. Koncepcja ta jest atrakcyjna, ponieważ nie każdy jest skłonny przestrzegać diety „wszystko albo nic”. Jednak reducetarianizm nadal obejmuje wegan, wegetarian i wszystkich innych, którzy zmniejszają ilość produktów pochodzenia zwierzęcego w swojej diecie
Żywność funkcjonalna to żywność wzbogacona o dodatkowe składniki i reklamowana jako mająca pozytywny wpływ na zdrowie. Konkretny wpływ na zdrowie nie został jednak w wystarczającym stopniu udowodniony naukowo.
Dodane składniki to głównie witaminy, minerały, kultury bakterii i nienasycone kwasy tłuszczowe. Jak dotąd w Europie nie ma prawnej definicji tych produktów. W związku z tym można je spotkać na rynku niemieckim jako żywność ogólnego spożycia, np. jogurt probiotyczny, lub jako żywność dietetyczna, np. margaryna wzbogacona sterolami roślinnymi, a także produkty wellness, np. napoje lub produkty mleczne z ekstraktami ziołowymi z żeń-szenia, aloesu, miłorzębu lub izomaltulozy.
Żywność funkcjonalną należy wyraźnie odróżnić od suplementów diety, takich jak preparaty witaminowe lub mineralne, które są oferowane w skoncentrowanej i dozowanej formie, takiej jak tabletki lub proszki.
Zdrowa żywność obejmuje pewne produkty, które mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia, a nawet złagodzić dolegliwości.
Zdrowa żywność to nic innego jak zdrowa i zbilansowana dieta.
Aby zachować zdrowie w dłuższej perspektywie lub zapobiec niektórym chorobom dietozależnym, takim jak choroby układu krążenia lub otyłość, niezbędne jest dostarczanie witamin, minerałów i pierwiastków śladowych.
Wtórne związki roślinne również wpływają na wiele naszych procesów metabolicznych. Jakość węglowodanów, białek i tłuszczów odgrywa kluczową rolę w wyborze żywności.
Wymagania zdrowej diety mogą być spełnione dzięki różnorodnym pokarmom pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, chociaż dodatkowe źródła witaminy B12 są potrzebne dla osób stosujących dietę wegańską.
Różne poradniki żywieniowe są publikowane przez instytucje medyczne i rządowe, aby edukować ludzi na temat tego, co powinni jeść, aby być zdrowym.
Etykiety z informacjami o wartościach odżywczych są również obowiązkowe w niektórych krajach, aby umożliwić konsumentom wybór żywności na podstawie składników istotnych dla zdrowia.
Ponieważ codzienne życie jest często stresujące, a zbilansowany posiłek nie jest łatwo dostępny, wiele osób wybiera fast foody, stosuje jednostronną dietę lub pomija posiłki.
Trend żywieniowy polega na tym, że coraz więcej osób chce stosować prostą, ale zbilansowaną dietę; jest to idea stojąca za Smart Food – kategorią żywności o pełnym profilu odżywczym, którą można spożywać szybko i łatwo w dowolnym momencie.
Smart Food nie jest substytutem klasycznego jedzenia przygotowanego ze świeżych i wysokiej jakości produktów. Zróżnicowana dieta i wspólne spożywanie posiłków to podstawa.
Smart Food może wypełnić ważną lukę: Dokładnie wtedy, gdy nie masz czasu lub dostępu do zdrowej żywności, samrt food idealnie pasuje do szybkiego tempa codziennego życia i oferuje zrównoważoną, pyszną i praktyczną alternatywę.
Termin superżywność jest używany od początku XX wieku, ale stał się powszechnie znany dopiero w ostatnich latach.
Nie istnieje oficjalna ani prawnie wiążąca definicja tego terminu.
Termin ten jest używany do opisania żywności bogatej w składniki odżywcze, uważanej za szczególnie korzystną dla zdrowia i dobrego samopoczucia.
Europejskie Centrum Informacji o Żywności odnosi się do „żywności, zwłaszcza owoców i warzyw, które mają większe korzyści zdrowotne niż inne produkty spożywcze ze względu na zawartość składników odżywczych” jako superfoods.
Superfood to termin marketingowy opisujący żywność o rzekomych korzyściach zdrowotnych.
Pozytywne efekty zdrowotne związane z niektórymi produktami spożywczymi są częściowo oparte na naukowo udowodnionych korelacjach.
Wątpliwe jest jednak, w jaki sposób takie odkrycia naukowe, uzyskane na przykład w warunkach laboratoryjnych, w eksperymentach na zwierzętach lub poprzez podawanie bardzo wysokich dawek, można przenieść na rzeczywistą dietę.
Żywność przyjazna dla klimatu była uprawiana lub hodowana w sposób zrównoważony środowiskowo. Oznacza to, że została wyprodukowana przy użyciu metod, które nie powodują szkód dla środowiska, takich jak stosowanie pestycydów lub nawozów.
Wymagają również mniej wody i energii do produkcji niż inne produkty spożywcze.
Zgodnie z wzorcem wielu innych trendów żywieniowych w 2023 r., osoby posiadające środki na zakup mięsa i jaj hodowanych na pastwiskach mogą być zainteresowane dokonaniem zmiany.
Powód jest wielopłaszczyznowy: Wątpliwe pod względem środowiskowym fermy fabryczne wypadły z łask opinii publicznej w ciągu ostatnich kilku lat, a coraz więcej konsumentów chce kupować mięso i jaja z małych, lokalnych gospodarstw, w których zwierzęta są hodowane etycznie, z dużą ilością miejsca i naturalną dietą.
Istnieje również aspekt zdrowotny. W porównaniu do zwierząt hodowanych fabrycznie, zwierzęta wypasane na pastwiskach są mniej narażone na niebezpieczne bakterie, takie jak e coli, gronkowiec czy salmonella. Jakość jest również znacznie wyższa: istnieją argumenty, że wołowina karmiona trawą zawiera mniej tłuszczów nasyconych, niższy poziom zapalnych kwasów tłuszczowych omega-6 i wyższy poziom witamin niż wołowina karmiona zbożem typowa dla gospodarstw komercyjnych.
Kupowanie produktów hodowanych na pastwiskach może być droższe, ale ponieważ wiele osób odchodzi od diety opartej na mięsie, są one bardziej skłonne zapłacić za wyższą jakość w mniejszych ilościach.
Wspomnianym wyżej stylom życia i niszom żywnościowym towarzyszą nowe rodzaje ról na rynkach. Typowa relacja producent-konsument zmienia się i dostosowuje. Pojawiają się nowe role, które różnią się od typowego projektu rynku, na którym producent produkuje, a konsument konsumuje, gdy tylko dotrze do produktu.
Chociaż termin ten jest stosunkowo nowy, prosumpcja była szeroko rozpowszechniona w historii. Przed rewolucją przemysłową większość ludzi była prosumentami, ponieważ myśliwi, zbieracze i rolnicy zaspokajali potrzeby swoich rodzin i społeczności.
Prosumcja różni się od konsumpcji, ponieważ prosumenci odgrywają aktywną rolę w produkcji towarów i usług, które konsumują. Niektórzy prosumenci wykonują nieodpłatną pracę, oferując towary i usługi za darmo, a producenci i konsumenci mogą współpracować w celu opracowania nowych produktów. Tymczasem prosumpcja na potrzeby własnej konsumpcji lub dzielenia się, tak zwane projekty bricolage lub zrób to sam, a także prosumpcja oparta na współpracy peer-to-peer są dość powszechne. Wszystkie formy prosumpcji łączy to, że prosumenci wspólnie tworzą wartość i przekształcają towar lub usługę przed ich konsumpcją.
Powyższe konteksty otwierają szerokie pole możliwości, szans, marż i perspektyw dla USP jako rolnika na poziomie pojedynczego gospodarstwa lub w oparciu o dobre partnerstwa i współpracę wzdłuż łańcucha wartości dodanej.
Jednocześnie cała ta otwarta przestrzeń do zaprojektowania stanowi wyzwanie zarówno dla całego sektora rolniczego, jak i pojedynczego gospodarstwa.
Trendy, style życia – nawet jeśli opierają się na ograniczonej konsumpcji lub zrównoważonych lub ekologicznych produktach – na samym dole wymagają inwestycji. I oczywiście istnieje pewne ryzyko dla tego, kto inwestuje w oparciu o własne prognozy rynkowe.
Choć rolnik lub przedsiębiorca wiejski może być przekonany, że zidentyfikował i zajął się niszą rynkową oraz że jest w stanie osiągnąć dobry i sprawiedliwy udział w marżach, równie silny może być jego błąd co do niszy w ogóle i tego, jak długo będzie ona interesująca.
Poniższe slajdy są przykładem nowych relacji między producentami i konsumentami, które prowadzą nie tylko do nowych sposobów komunikacji i relacji, ale także do nowych sposobów finansowania.
Nowe modele w relacji producent-konsument mogą być wykorzystywane do szerokiego zakresu inwestycji w gospodarstwach rolnych, od zwierząt, poprzez maszyny i infrastrukturę, aż po całe gospodarstwa.
Istnieją odpowiednio różne sytuacje inwestycyjne i kwoty inwestycji.
W praktyce są one wykorzystywane raczej jako uzupełnienie niż alternatywa dla pożyczek bankowych.
Niektóre z modeli wydają się bardziej odpowiednie dla start-upów, ale można je dostosować do wszystkich sytuacji w całym okresie istnienia przedsiębiorstwa.
Myśląc strategicznie o biznesie i planie finansowym, należy zintegrować planowanie marketingu, pozyskiwania konsumentów i ich utrzymania.
Zintegrowane modele komunikacji i finansowania to coś więcej niż tylko pozyskiwanie funduszy. Dlatego rolnik powinien również zastanowić się, czy i w jaki sposób jego przedsiębiorstwo może sprawić, że produkcja żywności stanie się namacalna dla obywateli i stworzyć z nimi bezpośredni kontakt.
Ważne jest, aby przyznać, że wysiłki te wymagają czasu na administrację, public relations i komunikację z tymi, którzy przekazują pieniądze firmie.
Biorąc pod uwagę te wysiłki, z reguły takie środki nie są tańsze niż finansowanie bankowe. A osobiste relacje z konsumentami niosą ze sobą szczególną odpowiedzialność – zwłaszcza w przypadku niepowodzenia projektu.
Sponsorowanie gospodarstwa rolnego nie tylko zwiększa produkcję i dochody drobnych rolników, ale także przynosi sponsorowi zyski. Sponsor wspiera gospodarstwo, aby umożliwić rolnikowi zarządzanie zasobami w różnych sezonach wegetacyjnych, od przygotowania pól do sadzenia, pielenia, zbiorów i sprzedaży.
Punkt startowy:
Rynek instrumentów kredytowych zabezpieczonych subskrypcją instrumentów kredytowych, znanych również jako „wezwania do zapłaty” lub „zobowiązania kapitałowe” („instrumenty subskrypcyjne”), nadal szybko się rozwija.
Wraz z rozwojem rynku instrumentów subemisyjnych ewoluowała również funkcjonalność instrumentów subskrypcyjnych.
Kredyt na wezwanie do zapłaty to linia kredytowa udzielona w celu pomostowego finansowania innych celów.
Dzięki płynności zapewnianej przez instrumenty, rolnicy/przedsiębiorcy zyskują elastyczność i pewność finansowania, w połączeniu z ulgą operacyjną.
W ramach działalności rolniczej możemy postrzegać Rolnictwo Wspierane przez Społeczność (CSA) jako podobną rzecz: jest to jeden z rodzajów marketingu bezpośredniego, składający się ze społeczności osób, które deklarują wsparcie dla działalności rolniczej, tak aby ziemia uprawna stała się, prawnie lub duchowo, gospodarstwem społeczności, z hodowcami i konsumentami zapewniającymi wzajemne wsparcie oraz dzielącymi ryzyko i korzyści.
W większości przypadków można osiągnąć wstępne finansowanie działalności operacyjnej, co prowadzi do znacznie większego bezpieczeństwa dla producenta.
Grupa zakupowa (GZ) to podmiot utworzony w celu wykorzystania siły nabywczej grupy przedsiębiorstw i przedsiębiorców w celu uzyskania rabatów od dostawców w oparciu o wspólną siłę nabywczą członków GZ.
Wiele GZ jest finansowanych z opłat administracyjnych uiszczanych przez sprzedawców nadzorowanych przez GZ. Niektóre GZ są finansowane z opłat uiszczanych przez członków dokonujących zakupów. Niektóre GZ są finansowane poprzez połączenie tych dwóch metod.
Opłaty te mogą być ustalane jako procent od zakupu lub jako roczna kwota ryczałtowa. W niektórych GZ uczestnictwo jest obowiązkowe dla członków, podczas gdy w innych jest ono całkowicie dobrowolne. Uczestnictwo członków opiera się na ich potrzebach zakupowych i zaufaniu do konkurencyjnych cen wynegocjowanych przez ich GZ.
Dobra wspólne to zasoby kulturowe i naturalne dostępne dla wszystkich członków społeczeństwa, w tym materiały naturalne, takie jak powietrze, woda i ziemia nadająca się do zamieszkania. Zasoby te stanowią własność wspólną, nawet jeśli są własnością prywatną lub publiczną.
Tradycyjnymi przykładami dóbr wspólnych są lasy, łowiska lub zasoby wód gruntowych, ale termin „dobra wspólne” jest coraz częściej używany w odniesieniu do szerszego zakresu obszarów, np. dóbr wspólnych wiedzy, dóbr wspólnych cyfrowych, dóbr wspólnych miejskich, dóbr wspólnych zdrowia, dóbr wspólnych kultury itp.
Na podstawie poniższego przykładu łatwo jest dostrzec wyzwanie, jakim jest zrównoważone zarządzanie dobrami wspólnymi i korzystanie z nich przez jednostki i społeczność. W tym przykładzie łąka jest dobrem wspólnym:
Wspólnota może utrzymać 100 krów. Stu rolników przyprowadza po jednej krowie, a łąka produkuje wystarczającą ilość paszy. Ale każdy rolnik myśli: „Jeśli przyprowadzę dodatkową krowę, podwoi to cały mój dochód i tylko o 1% uszczupli dobra wspólne”. Jeśli wszystkich 100 rolników myśli w ten sposób, wszyscy przyprowadzają dodatkową krowę, a 200 krów szybko nadmiernie wypasa dobra wspólne. Szybko dochodzi do nadmiernego wykorzystania wspólnych zasobów.
Łąki szybko się regenerują. Ale inne zasoby mogą być nadmiernie wykorzystywane poza punktem regeneracji.
Pojawiające się trendy, stale zmieniające się rynki wpływają na rolnictwo i przedsiębiorczość na obszarach wiejskich.
Dodatkowe przesunięcie i zmiana ról konsumentów i producentów na rynku do nowych skrajności, a także do połączenia obu prowadzi do ryzyka i szans.
Zwrócenie się do niszowego rynku z produktem lub usługą, która ma dziś „indywidualny charakter”, może być wspierane, a nawet popychane przez dalsze przemyślenia na temat zaangażowania konsumenta.
Doskonały produkt wraz z umożliwieniem konsumentowi bycia częścią może pomóc w osiągnięciu unikalnego USP.
Jednocześnie oczywiście należy pamiętać, że ta droga do nowych ról i utrzymywanie istotnych relacji wymaga dużo ciągłej pracy w zakresie relacji z klientami.
Rolnictwo rozwijało się przez ostatnie 50 lat jako przemysł, stale zwiększając wydajność i produkcję żywności we wszystkich krajach rozwiniętych, co w konsekwencji doprowadziło do zmniejszenia różnorodności biologicznej, wyludnienia obszarów górskich i górskich oraz zagroziło bezpieczeństwu żywnościowemu tradycyjnych społeczności wiejskich. Oznaczenia geograficzne, PDO, GPI i TSG mają na celu zachowanie różnorodności gatunków i ich ekosystemów oraz ochronę i wspieranie wartości własności intelektualnej tradycyjnego dziedzictwa, zapewniając im wartość dodaną jako gwarancję autentyczności.
Cele i zadania jednostki są następujące:
Od pokoleń rolnictwo było źródłem wielu gatunków i siedlisk, które dziś zasługują na ochronę. Przemysł rolniczy coraz bardziej zagraża różnorodności biologicznej i żyzności gleby, dążąc do zwiększenia produkcji żywności. Zrównoważone użytkowanie gruntów rolnych ma pierwszorzędne znaczenie dla ochrony różnorodności biologicznej, zachowania krajobrazów kulturowych i uniknięcia porzucania gruntów. Systemy oznaczeń geograficznych mogą przyczynić się do zwiększenia wartości bioróżnorodności rolniczej na rynkach, ochrony przed oszustwami związanymi z imitacją i być motorem ożywienia lokalnego rozwoju obszarów wiejskich.
Różnorodność biologiczna w rolnictwie gwarantuje specyfikę, a czasem wyjątkowość produktu rolno-spożywczego. W ten sposób produkt lub przepis staje się charakterystycznym symbolem żywności i tradycji gastronomicznej danego terytorium, a czasami reprezentuje prawdziwą tożsamość kulturową. Produkty te są zatem odpowiednie dla rynków niszowych. Oznaczenie geograficzne może nadać większą rangę międzynarodową i poświadczyć gwarancję jakości dzięki certyfikacji europejskiej.
Tradycyjne dziedzictwo reprezentowane przez bioróżnorodność rolniczą będącą własnością grupy rolników lub społeczności wiejskiej można uznać, pod względem gwarancji jakości i czynnika terytorialnego, za rodzaj innowacji produktowej i procesowej. W rzeczywistości producenci skupieni w konsorcjum pod wspólną marką skierowaną na rynek niszowy, która przekształca się w oznaczenie geograficzne, dokonują skoku jakościowego na rynku, który kieruje ich w stronę tożsamości skierowanej już nie na rynek lokalny, ale na międzynarodową publiczność i opinię publiczną. Zmiana ta może przyczynić się do utrzymania obszarów rolniczych o wysokiej wartości dziedzictwa żywnościowego, ochrony różnorodności biologicznej i krajobrazu, praktykowania zrównoważonego rolnictwa, zapewnienia społeczności bezpieczeństwa żywnościowego i wykazania, że promotorzy są również w stanie lepiej radzić sobie z kryzysami gospodarczymi i środowiskowymi, które charakteryzują nasze czasy. Ten pozytywny efekt nazywany jest również ODPORNOŚCIĄ.
Działalność polegająca na organizowaniu faz konfrontacji i procesów decyzyjnych może być stymulowana przez stowarzyszenia rolnicze, grupy rolników o podobnych interesach produkcyjnych, gospodarczych, kulturowych, społecznych i środowiskowych, dealerów i interesariuszy sektora spożywczego, lokalne grupy działania, społeczności wiejskie, stowarzyszenia środowiskowe i decydentów politycznych. Ten oddolny etap działań ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju zmotywowanych i zorganizowanych grup, które mogą stworzyć konsorcjum producentów mające na celu waloryzację bioróżnorodności rolniczej.
Współpraca ze światem akademickim i badawczym może również wynikać z tych momentów dyskusji i podejmowania decyzji, umożliwiając wymianę tematów naukowych i praktycznych doświadczeń terenowych.
Zaangażowanie rolników w Zieloną Architekturę nowej WPR 2023-2027 jako członków konsorcjum oznaczeń geograficznych (PDO-PGI-TSG) jest pokazane w kontekście, w którym różnorodność biologiczna jest wzmacniana jako jeden z głównych punktów.
To podejście dotyczące modulacji interwencji w oparciu o zasadę zachowania różnorodności biologicznej poprzez współpracę między różnymi podmiotami jest zgodne z ogólnymi celami WPR po 2020 roku. Cele te, ustalone na poziomie europejskim, są podzielone na 9 celów szczegółowych, opartych na 3 obszarach zrównoważonego rozwoju (gospodarczym, środowiskowym i społecznym).
Inteligentny, odporny i zróżnicowany sektor rolny gwarantujący bezpieczeństwo żywnościowe
Wzmocnienie ochrony działania na rzecz środowiska i klimatu Wkład w osiągnięcie celów UE w zakresie środowiska i klimatu
Wzmocnienie struktury społeczno-gospodarczej obszarów wiejskich
Cel przekrojowy „Promowanie i dzielenie się wiedzą, innowacjami i cyfryzacją” pokazuje, w jaki sposób temat wiedzy i innowacji jest kluczowy w WPR 2023-2027. Silny nacisk kładzie się na podejście systemowe i koordynację różnych specjalistów. W każdym krajowym planie strategicznym (KPS) znajduje się sekcja poświęcona strategii AKIS „Systemy wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa„.
Przekrojowy cel modernizacji, dzielenia się wiedzą, innowacji i cyfryzacji (art. 5)
Każdy KPS zawiera sekcję dotyczącą stymulowania wymiany wiedzy, innowacji i technologii cyfrowych w rolnictwie (art. 102).
Wsparcie na rzecz doradztwa, szkoleń, innowacji i wymiany wiedzy w zakresie rozwoju obszarów wiejskich (art. 71, 72, 73)
Kontynuacja europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji w rolnictwie (art. 113, 114)
Cele zrównoważonego rozwoju, Zielony Ład, strategia „od pola do stołu”, długoterminowa wizja dla obszarów wiejskich, promowanie europejskich standardów żywności wysokiej jakości oraz „…wzmocnienie systemu oznaczeń geograficznych. Jest to kluczowy element utrzymania wysokiej jakości i standardów żywności oraz zapewnienia, że nasze dziedzictwo kulturowe, gastronomiczne i lokalne jest zachowane i certyfikowane jako autentyczne na całym świecie” (Komisja Europejska. Plan strategiczny dotyczący systemu oznaczeń geograficznych na lata 2019-2024).
Cele te można osiągnąć jedynie poprzez aktywną współpracę wszystkich zainteresowanych zasobów ludzkich, wielu podmiotów, w tym ośrodków badawczych / akademickich i decydentów, rolników i ich stowarzyszeń przedstawicieli, specjalistów usług doradczych, producentów rolnych i przedstawicieli handlowych, przyczyniających się do poprawy i realizacji łańcucha dostaw wiedzy i innowacji w sektorze rolnym.
Dotychczasowe doświadczenia, szczególnie począwszy od lat siedemdziesiątych XX wieku, pokazują, że hodowcy nasion i banki zarodków wspólnie przyczyniły się do odzyskania bioróżnorodności, stanowiąc barierę dla postępującej erozji bioróżnorodności. W niektórych przypadkach początkowo zachowane gatunki nasion lub hodowla zwierząt były w stanie się rozwijać, stając się dziedzictwem większych grup rolników, stając się symbolem terytorium i udanej produkcji znanej konsumentom. Przypadki te wynikały głównie z kombinacji czynników, począwszy od rolników w związku z badaniami genetycznymi, historycznymi, agronomicznymi, tradycyjną gastronomią / przetwórstwem i rynkiem, a także wspieranych przez publiczne i prywatne fundusze dopasowane do rynku. Kolejnym krokiem może być często ochrona oznaczenia geograficznego jako gwarancji pochodzenia i instrukcji produkcji. Oznaczenie geograficzne, ChNP, ChOG lub GTS, może w rzeczywistości przyczynić się, każde z nich w inny sposób, do ustanowienia własności intelektualnej rolników skupionych w konsorcjum i uregulowania prawa do używania nazwy produktu. Rozpoznawalność i wyjątkowość nazwy służy zatem zagwarantowaniu pochodzenia produktu i jego cech, które czynią go dziedzictwem określonego terytorium.
Nie każda różnorodność biologiczna, mimo że jest ważna dla rolników i społeczności wiejskiej, jest w stanie stworzyć interesy niezbędne do utworzenia konsorcjum producentów. Istnieją jednak formy uznania, tj. przez gminy tego obszaru geograficznego lub targi rolne i targi, które reprezentują zdolność do rozpowszechniania i rozszerzania sławy takich niszowych produktów rynkowych na tym obszarze. Możliwości te nie powinny być ignorowane, ale raczej kultywowane i zwiększane, gromadząc grupy rolników, którzy kontynuują produkcję, badaczy, którzy charakteryzują cechy produktu, oraz stowarzyszenia rolnicze i organy publiczne, które wspierają targi i jarmarki rolnicze. Jeśli prawdziwa inicjatywa nie zostanie podjęta przez rolników, stowarzyszenia i władze lokalne mogą podjąć inicjatywę w celu stworzenia warunków dla targów rolniczych, popularnych inicjatyw ulicznych, festiwali i obchodów lokalnych produktów, w których uczestniczą również referencje i szefowie kuchni.
Turystyka kulinarna i winiarska coraz częściej staje się najważniejszą motywacją do podróży i wyjątkowym zasobem dla obszarów wiejskich. Rosnące zapotrzebowanie na tę formę turystyki, poszukującej niszowych produktów rynkowych, obejmuje wszystkie te aspekty, które charakteryzują dzisiejszy popyt turystyczny lub zainteresowanie kulturą, tradycjami, autentycznością i zrównoważonym rozwojem. Liczne badania (The World Tourism Organization, Second Global report on Gastronomy Tourism, 2017) wykazały, że ten rodzaj turystyki jest skutecznym motorem zrównoważonego rozwoju lokalnego dzięki swojej przekrojowości, która może obejmować różne sektory gospodarki, rolnictwo i żywność, rzemiosło i usługi, ale ma również pozytywny wpływ na zachowanie lokalnych tradycji oraz ochronę lokalnej różnorodności biologicznej i tradycyjnych krajobrazów.
Różnorodność biologiczna w rolnictwie może być lepiej chroniona prawnie poprzez certyfikację oznaczeń geograficznych w ramach procedury europejskiej. Zapewnia to również ochronę produktów spożywczych na poziomie międzynarodowym. Oczywiście potrzebna jest masa krytyczna producentów, którzy dołączą do konsorcjum i którzy uznają i przestrzegają zatwierdzonego podręcznika produkcji. Konieczne jest zatem zbudowanie oddolnego procesu agregacji producentów i dzielenia się historycznym pochodzeniem oraz skonsolidowanymi technikami agronomicznymi i spożywczymi w ramach wspólnej dokumentacji, która będzie stanowić podstawę wniosku i procesu zatwierdzania oznaczenia geograficznego. Ważne jest, aby podkreślić oddolną strategię, która leży u podstaw budowy konsorcjum i która wspiera całą hipotezę osiągnięcia uznania oznaczenia geograficznego, które zamierza uzyskać. Nie wyklucza to, że nawet niewielka grupa producentów może promować wniosek o uznanie, ale wymaga to decyzji grupy promującej, aby dzielić wspólną drogę, a także wziąć na siebie obciążenia biurokratyczne, finansowe i administracyjne. Z tego powodu dobrą praktyką dla naukowców, stowarzyszeń rolników i decydentów na szczeblu lokalnym i regionalnym jest udział w fazie tworzenia wniosku i dokumentacji, która ma zostać złożona.
Po udanych inicjatywach unijnych systemów jakości, w tym rolnictwa ekologicznego oraz ChNP, ChOG i GTS, sieci na szczeblu krajowym i międzynarodowym rozwinęły się, aby wspierać ruch mający na celu ochronę nazw konkretnych produktów w celu promowania ich unikalnych cech, związanych z ich pochodzeniem geograficznym, a także tradycyjnym know-how.
Na poziomie europejskim w 2003 r. utworzono Organizację na rzecz Międzynarodowej Sieci Oznaczeń Geograficznych, ORIGIN, z siedzibą w Genewie, jako globalny sojusz oznaczeń geograficznych (GI) z wielu różnych sektorów, reprezentujący obecnie 577 stowarzyszeń producentów i innych instytucji związanych z GI z 40 krajów.
Istnieją synergiczne inicjatywy, oparte na tworzeniu sieci, wsparciu prawnym i wzmacnianiu oznaczeń geograficznych na poziomie europejskim i światowym, między Komisją Europejską a siecią ORIGIN, aby odgrywać ważną rolę mającą na celu ochronę praw własności intelektualnej w negocjacjach handlowych między UE a innymi krajami.
Istnieje jeden wspólny wątek, który łączy wysiłki społeczności wiejskich, grup oszczędzających nasiona oraz organizacji krajowych i międzynarodowych, które czynią obronę różnorodności biologicznej i środowiska ich wspólną walką. W dzisiejszych czasach, w obliczu rosnących zagrożeń dla bioróżnorodności rolniczej, tradycyjnego krajobrazu i społeczności wiejskich broniących bezpieczeństwa żywnościowego i małych systemów produkcji rolnej, fundamentalne znaczenie ma ochrona i odzyskanie dziedzictwa rolno-spożywczego tych terytoriów. Powinno to skłonić rolników i społeczności wiejskie do poszukiwania niezbędnego wsparcia i punktu wyjścia w oznaczeniach geograficznych, a także w krajowych i europejskich strukturach i sieciach, które stanowią ich obronę. Równie ważne jest, aby ta obrona nie była zdominowana przez biurokratyczne i inwazyjne wzorce, ale opierała się właśnie na społeczności producentów jako podstawie i fundamencie wzrostu i odporności. Należy dążyć do sprawiedliwej równowagi między społecznościami wiejskimi a zarządzaniem terytoriami i ich produkcją, aby ochrona dziedzictwa wiejskiego oraz zachowanie różnorodności biologicznej i lokalnych zdolności produkcyjnych były bardziej skuteczne i zrównoważone.
Na drodze rozwoju lokalnej produkcji poprzez wiedzę i odzyskiwanie zasobów genetycznych oraz technik agronomicznych i rolno-spożywczych, starsi i młodzi rolnicy, którzy poświęcają się obronie swoich terytoriów i społeczności, stanowią pakt na rzecz ochrony tych wartości i rodzimych gatunków. Technologie cyfrowe, z których młodzi ludzie wiedzą, jak korzystać, mogą przyczynić się do ochrony w terenie i uczynienia bardziej zrównoważonej produkcji, która wyraża różnorodność biologiczną, ale podstawą pozostaje starożytna wiedza, którą starsi są w stanie przekazać młodym pokoleniom. Z naszych wstępnych badań w czterech krajach uczestniczących w projekcie NMF wyłoniły się studia przypadków, które podkreśliły znaczenie zasobów genetycznych i procesu zrozumienia ich cech od genetyki do pola i stołu. Niektórzy z promotorów studium przypadku przeszli od początkowej produkcji indywidualnej do konsorcjum, a następnie do oznaczeń geograficznych, niektórzy z nich są na drodze do ubiegania się o oznaczenie geograficzne, a inni nie planują tego zrobić, ponieważ producenci nie mają masy krytycznej lub nie ma porozumienia w sprawie tego zaangażowania.
Niektóre problemy mogą utrudniać procedurę uzyskania certyfikatu oznaczenia geograficznego. Oprócz trudności z zebraniem wystarczającej masy krytycznej producentów, a także stworzeniem korzystnego procesu, który pozwala na rentowne pozycjonowanie niszowego produktu na rynku, tworzenie dokumentacji do wniosku może stwarzać pewne problemy. W rzeczywistości konieczne jest wykazanie historyczności produktu poprzez odtworzenie jego lokalizacji terytorialnej i historycznej nazwy sprzed co najmniej 25 lat przed nominacją. Przeszkodą mogą być również prawne i administracyjne aspekty porozumienia między producentami oraz analizy genetyczne różnych populacji produktu reprezentujących bioróżnorodność. Wkład naukowców, stowarzyszeń rolniczych i decydentów z regionu i zaangażowanych terytoriów ma fundamentalne znaczenie dla powodzenia inicjatywy.
Niniejszy rozdział opisuje najnowsze trendy, które będą najbardziej popularne w 2023 roku w odniesieniu do rynków niszowych, ze szczególnym uwzględnieniem zdrowego stylu życia. Istnieją trzy główne trendy opracowane w tym dziale. Przede wszystkim znajdziesz odpowiedź na pytanie, czym jest żywność funkcjonalna. Będziesz w stanie odróżnić żywność konwencjonalną od wzbogaconej i zobaczysz, które kategorie żywności można zakwalifikować jako żywność funkcjonalną.
Ponadto jednostka ta rozwija definicję superżywności, podając przykłady krajowe i studium przypadku z Polski.
Wreszcie, trzeci rozdział mówi o różnych aspektach zrównoważonego i przyjaznego dla środowiska rolnictwa, wprowadzając koncepcję inteligentnej żywności i jej korzyści dla zdrowia ludzi.
Naturalna żywność, która może być wzbogacona lub zmieniona, nazywana jest żywnością funkcjonalną. Oprócz dostarczania składników odżywczych promuje ona zdrowie. Może również ogólnie poprawić zdrowie i samopoczucie. Może obniżyć ryzyko zachorowania na niektóre choroby, w szczególności tzw. choroby cywilizacyjne. Jej podstawowym wymogiem jest to, że musi przypominać zwykłą żywność. Dodatkowo, musi mieć pozytywne działanie w dawkach, które mogą być zaspokojone przez typową, dobrze zbilansowaną dietę. Należy również pamiętać, że nie mogą to być ani tabletki, ani kapsułki. Nośnikami substancji bioaktywnych w żywności funkcjonalnej są powszechnie spożywane produkty, takie jak nabiał, produkty zbożowe czy soki owocowe.
Ważne jest, aby zrozumieć różnice między koncepcją żywności funkcjonalnej i żywności wzbogaconej, ponieważ nie są one takie same, choć często są mylone:
Poprzez włączenie biologicznie aktywnych składników, żywność wzbogacona (określana również jako suplementy lub żywność modyfikowana) jest wytwarzana w celu uzupełnienia strat składników odżywczych, które występują podczas procesu produkcji. Oznacza to, że przetworzona żywność, taka jak mleko, mąka i soki, jest wzbogacana witaminami, które w przeciwnym razie zostałyby utracone. Żywność, która została poddana modyfikacji, ma zwiększoną wartość odżywczą poprzez dodanie dodatkowych składników, takich jak witaminy, minerały, probiotyki lub błonnik.
Z drugiej strony, żywność funkcjonalna jest całkowicie naturalna i dodatkowo wzbogacona o składniki, które poprawiają funkcjonowanie organizmu, promują zdrowie lub zapewniają ochronę przed konkretną chorobą. Tak zwana konwencjonalna żywność składa się w rzeczywistości z całych produktów spożywczych, które są bogate w niezbędne witaminy, minerały, przeciwutleniacze i zdrowe dla serca tłuszcze.
Designerska żywność to inna nazwa żywności funkcjonalnej.
Można go uzyskać na dwa różne sposoby. Pierwszym z nich jest metoda tradycyjna, ale wykorzystuje ona surowce z unikalnych kultur lub upraw uprawianych zgodnie ze ścisłymi wytycznymi. Można go uzyskać stosując modyfikacje biotechnologiczne lub specjalną selekcję odmian. Działanie to ma na celu zwiększenie ilości składników sprzyjających zdrowiu lub zmniejszenie ilości składników mających negatywny wpływ na zdrowie w surowcu.
W literaturze światowej najczęściej spotykany jest podział żywności ze względu na przeznaczenie lub skład.
Biorąc pod uwagę przeznaczenie, żywność funkcjonalną można podzielić m.in. na:
dla niemowląt, kobiet w ciąży i karmiących, sportowców i osób starszych.
Ze względu na skład żywność funkcjonalną można podzielić na:
Tabela na kolejnym slajdzie zawiera listę najważniejszych bioaktywnych składników stosowanych do wzbogacania żywności.
Wszystkie grupy produktów wymienione w tabeli są już od wielu lat badane i wykorzystywane w projektowaniu żywności.
| Składniki bioaktywne | Przykład | Korzystny wpływ na zdrowie |
|---|---|---|
|
Prebiotyki |
Inulina, oligofruktoza, oligogalaktoza |
Stymulacja rozwoju probiotycznej flory jelitowej, zapobieganie zaparciom, obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. |
|
Probiotyki |
L. acidophilis, L. plantarum, L. rhamnosus |
Zapobieganie zaparciom, obniżenie poziomu cholesterolu we krwi, stymulacja układu odpornościowego. |
|
Błonnik pokarmowy |
Pektyny, beta-glukany, karageny, lignany |
Przeciw zaparciom i rakowi jelita grubego, obniżenie poziomu cholesterolu we krwi |
|
Aminokwasy |
Peptydy, białka Karnityna, tauryna, hydrolizaty białkowe, koncentraty białkowe |
Zapewnia prawidłową strukturę tkanek, reguluje procesy metaboliczne, ułatwia wchłanianie minerałów. |
|
Cholina i lecytyna |
Soja, rzepak |
Poprawa układu nerwowego, ułatwienie trawienia tłuszczów |
|
Witaminy |
B, D i A, C, E |
Regulacja procesów metabolicznych, stymulacja układu odpornościowego, neutralizacja wolnych rodników |
|
Poliole |
Sorbitol, ksylitol, izomalt |
Obniżenie poziomu glukozy we krwi. |
|
Wielonienasycone kwasy tłuszczowe |
Grupa Omega-3 |
Przeciwdziała chorobom układu krążenia, poprawia procesy metaboliczne. |
|
Minerały |
Wapń, magnez, żelazo, cynk, selen, jod, mangan |
Zapewnia prawidłową mineralizację kości, reguluje procesy metaboliczne, stymuluje układ odpornościowy. |
Superfoods to żywność, która zyskuje dużą popularność na rynku.
Jest to wspólna nazwa dla żywności o wysokiej zawartości witamin, minerałów i składników odżywczych, takich jak przyprawy, owoce, warzywa i ryby. Włączenie superfoods do diety to zdrowy sposób na dostarczenie organizmowi niezbędnych składników odżywczych.
Te produkty spożywcze są po prostu znacznie zdrowszą opcją niż suplementy w postaci tabletek. Przeciwutleniacze, które spowalniają starzenie się komórek i zapobiegają powstawaniu wolnych rodników, są obecne we wszystkich superfoods. W rezultacie są one często określane jako naturalne antybiotyki, które również obniżają ryzyko zachorowania na raka.
Chociaż nie ma jednej ścisłej definicji tego słowa, najprościej można powiedzieć, że „superfoods” to po prostu żywność, która jest niezwykle bogata w błonnik, witaminy, minerały i przeciwutleniacze – jest super pod każdym względem. W rezultacie spożywanie produktów z tej kategorii prowadzi do lepszego samopoczucia, co wiąże się również z dobrą ogólną kondycją organizmu.
Najlepszym sposobem na uniknięcie nienaturalnych suplementów w postaci napojów i kapsułek jest sięgnięcie po różnego rodzaju superfoods. Obecnie superfoods dostępne są nie tylko w sklepach ze zdrową żywnością, ale także we wszystkich hipermarketach, a nawet w małych osiedlowych warzywniakach.
Jak to możliwe? Chociaż popularne superfoods, takie jak jagody acai, nasiona chia, znane jako chia lub camu camu, wydają się dość egzotyczne, wiele cennych produktów, takich jak cebula i czosnek, można znaleźć w tradycyjnym menu.
Superfoods, takie jak korzeń maca, jagody goji czy nasiona chia, cieszą się dużym zainteresowaniem konsumentów ze względu na swoje egzotyczne pochodzenie i dużą liczbę korzystnych dla zdrowia składników. Zakup nie powinien być trudny, gdyż niektóre z nich od lat dostępne są w dużych hipermarketach. Sięganie po przyprawy, owoce czy warzywa z innej szerokości geograficznej to doskonały sposób na urozmaicenie codziennych posiłków.
Popularne produkty superfood obejmują:
Choć wielu osobom superfoods kojarzą się głównie z egzotycznymi przyprawami i owocami, warto wiedzieć, że superfoods można znaleźć w każdym warzywniaku w Polsce.
Czosnek to jeden z najcenniejszych superfoods w polskiej kuchni, ponieważ jest cennym naturalnym antybiotykiem, który zwalcza wirusy, bakterie i grzyby, a dzięki intensywnemu smakowi ma wielu zwolenników i przeciwników. Ze względu na swoje prozdrowotne właściwości może być dodawany do zup, sosów czy sałatek.
Buraki to kolejny polski superfood wysokiej jakości. Oryginalny kolor i słodki smak tych warzyw to nie wszystko, najważniejsze jest bogactwo zawartych w nich witamin i minerałów.
Osoby zmagające się z niedoborem żelaza powinny sięgnąć po buraki, gdyż jedna porcja tego warzywa dostarcza wystarczającą ilość żelaza. Można z nich przygotować domowy zakwas: płyn idealnie nadaje się do picia na czczo lub jako baza do barszczu czerwonego.
Wszystkie produkty Purella są testowane i certyfikowane. Standardy BIO/Organic są realizowane w całym łańcuchu dostaw, aby zapewnić spełnienie wymagań jakościowych od samych zbiorów, poprzez produkcję, aż po dostawę do konsumenta końcowego.
Certyfikacja BIO/Organic to także zapewnienie, że podczas uprawy i produkcji stosowane są wyłącznie metody ekologiczne, a ziemia, na której wykonywane są prace, jest czysta i wolna od metali ciężkich i innych zanieczyszczeń.
Każdy z produktów Purella posiada certyfikat NON-GMO, co oznacza, że żaden z nich nie został poddany modyfikacjom mającym na celu przyspieszenie wzrostu. Oprócz certyfikacji surowców, produkty Purella są regularnie testowane w laboratoriach pod kątem zawartości glutenu, a także obecności metali ciężkich i zanieczyszczeń.
Definicja „inteligentnej żywności” obejmuje to, że jest dobra dla Ciebie, oferuje doskonałe wartości odżywcze i korzyści zdrowotne, jest dobra dla środowiska, jest produkowana w sposób zrównoważony i jest dobra dla rolnika.
Inteligentne odżywianie – tak w dwóch słowach można zdefiniować koncepcję inteligentnej żywności. Żywność ekologiczna jest droższa od konwencjonalnej, dlatego mogą ją kupować tylko osoby zamożne lub dbające o środowisko. Kampanie na rzecz żywności ekologicznej będą jednak miały na celu promowanie zrównoważonego rozwoju rolnictwa.
Obecnie większość naszej żywności jest:
Jednym z celów smartfoods jest zapewnienie innowacyjnych, społeczno-technologicznych rozwiązań dla zrównoważonej produkcji i konsumpcji żywności w celu stworzenia zrównoważonego, inteligentnego miasta w przyszłości. Celem jest zachęcenie mieszkańców do samodzielnej produkcji żywności i zmiany zachowań gospodarstw domowych w celu:
Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) opracowała koncepcję „inteligentnego rolnictwa klimatycznego”, którego celem jest zrównoważone zwiększenie wydajności rolnictwa, zwiększenie odporności rolnictwa na zmiany klimatu oraz zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych, co może pomóc w złagodzeniu skutków zmian klimatu. Lokalizacja tych celów pomoże im osiągnąć pełny potencjał, zapewniając jednocześnie użytkownikom końcowym inteligentną żywność.
Można powiedzieć, że otyłość jest epidemią współczesnych społeczeństw. Ludzie mogą podjąć wiele środków, aby schudnąć, takich jak drastyczne diety, intensywne ćwiczenia i operacje. Każdego roku firmy farmaceutyczne prześcigają się w produkcji tabletek odchudzających, a na rynku pojawiają się tysiące książek opisujących najnowsze „diety cud”.
Po slow food i comfort food przyszedł czas na smart food, czyli inteligentne jedzenie. Jeden z peptydów w żołądku (GLP-1) jest tym, który powoduje uczucie sytości i informuje mózg, kiedy nadszedł czas, aby zakończyć posiłek. W rezultacie problem otyłości mógłby szybko zniknąć, gdyby takie informacje docierały do mózgu znacznie wcześniej.
Tak właśnie działa inteligentna żywność. Inteligentna żywność ma na celu zwiększenie naszego ośrodka sytości i poinformowanie naszego mózgu znacznie wcześniej, że jesteśmy już najedzeni. Rozwiąże to problem przejadania się, który jest jedną z najczęstszych przyczyn nadwagi. Jedzenie żywności zawierającej specjalne produkty przypomina nam, że nasz żołądek jest pełny! Nie da się jednak ukryć, że jest to imitacja sztucznej stymulacji, która ma pomóc kontrolować apetyt.
Jednak słodkie, słone przekąski i fast foody zakłócają ludzki ośrodek sytości i sprawiają, że trudno im się oprzeć. W większości przypadków, gdy otwieramy paczkę chipsów, kończymy na jednym lub dwóch chipsach. Jest to porównywalne z paczką słonych paluszków lub małych frytek, które mają około 250 kcal, a po ich zjedzeniu nasz apetyt tylko wzrasta. Wszystko za sprawą substancji takich jak sól kuchenna, aspartam czy glutaminian sodu, które mogą powodować uzależnienie podobne do narkotycznego.
Zasady diety Smart Food obejmują dwa etapy. Po pierwsze, koncentruje się na poznaniu własnego ciała. Należy wziąć pod uwagę wskaźnik masy ciała (BMI), rozkład tkanki tłuszczowej (typ ciała jabłko, gruszka itp.), stan zdrowia i codzienną dietę.
Drugim krokiem jest inteligentne stopniowanie. Przejście na ten styl odżywiania powinno odbywać się powoli. Musimy przyzwyczaić się do mniej słodkich i słonych smaków. Wtedy neurony przestaną się ich domagać, a ruch będzie bardziej energiczny. Ważną zasadą diety jest również sezonowość, co oznacza, że codzienne menu powinno być dostosowane do pory roku, a także do okresu wegetacji warzyw i owoców.
W przypadku diety Smart Food wystarczające jest ograniczenie spożycia mięsa. Dwa razy w tygodniu należy spożywać od 70 do 100 gramów mięsa. Najlepsze jest białe mięso drobiowe lub królicze bez skóry. Jeśli wybierzesz czerwone mięso, musisz unikać skóry. Wędliny powinny zniknąć z naszego jadłospisu, czasami możemy zjeść długo dojrzewającą szynkę.
Różne zmiany preferencji konsumentów, postępy w nauce o żywieniu i rosnące zrozumienie znaczenia diety dla ogólnego stanu zdrowia to tylko niektóre z czynników wpływających na pojawienie się trendów zdrowej żywności. Oto kilka ważnych przyczyn wzrostu trendów w zakresie zdrowej żywności:
Unijny system oznaczeń geograficznych pomaga konsumentom zidentyfikować produkt na określonym terytorium i jest cennym narzędziem dla rolników działających na rynkach niszowych, ponieważ zapewnia uznanie, ochronę i korzyści rynkowe dla ich unikalnych i regionalnych produktów.
Wykorzystując zalety systemu certyfikacji UE i realizując skuteczne strategie marketingowe i brandingowe, rolnicy mogą poprawić perspektywę rynkową swoich produktów rolnych, dotrzeć do szerszej bazy konsumentów i osiągnąć wyższą rentowność przy jednoczesnym zachowaniu i promowaniu tożsamości kulturowej i geograficznej swojego regionu.
Celem tej jednostki jest zapewnienie rolnikom i społecznościom wiejskim nowych możliwości zwiększenia ich obecności, roli i dochodów w łańcuchu dostaw żywności.
Produkty niszowe są ściśle związane z terytorium zarówno ze względu na cechy środowiskowe, które determinują ich istnienie, jak i ze względu na rolę, jaką odgrywa w zakresie komunikacji i marketingu.
Rynek certyfikowanych produktów niszowych pomaga konsumentom zidentyfikować konkretne terytorium z konkretną produkcją, prowadząc ich do odkrywania nie tylko doskonałości produkcyjnych, ale także dziedzictwa gastronomicznego i skarbów krajobrazu obszarów wiejskich.
Terytorium, rozumiane jako kontener kulturowy, staje się generatorem pozytywnych efektów zewnętrznych, odgrywając centralną rolę w łączeniu niszowych produkcji z ich rynkami.
Strategia rynku niszowego (lub strategia rynku docelowego) opiera się na zdolności do identyfikacji i oceny atrybutów produktu oraz postrzegania przez konsumentów w ramach określonych segmentów rynku. Celem jest znalezienie grup konsumentów o jednorodnych cechach i zachowaniach w ramach grupy, różniących się od tych spoza grupy. Konsument odgrywa kluczową rolę na rynku, ponieważ przeszliśmy od rynku masowego do rynku masowego. Staje się to głównym czynnikiem dla małych i średnich przedsiębiorstw w organizowaniu ich modelu biznesowego. Rola klienta/konsumenta/obywatela jest kluczowa w organizowaniu strategii komunikacji, marketingu i komercjalizacji niszowych produktów spożywczych. Europejski system denominacji, certyfikacja (es biologiczna) lub presidi, takie jak slow food, dopasowują produkty do określonego segmentu rynku: rynku niszowego.
Waloryzacja oznacza tworzenie wartości (a tym samym dochodu). Tworzenie wartości opiera się na złożonej i ciągłej interakcji między światem produkcji a potrzebami wyrażanymi przez społeczeństwo.
Koncepcja wartości w typowych produkcjach jest rzeczywiście strategiczna; jest proporcjonalna do postrzegania przez konsumenta nie tylko nazwanego produktu, ale także terytorium jako kontekstu kulturowego, który wpływa na konsumenta końcowego pod względem wyborów zakupowych. Wykracza to poza tradycyjną dychotomię użyteczności / wygody, obejmując czynniki należące do sfery emocjonalnej i niematerialnych aspektów produktu, które sprawiają, że konsument jest skłonny zapłacić wyższą cenę.
Konsument odgrywa fundamentalną rolę w łańcuchu wartości jako odbiorca wszystkich strategii i wyborów firmy. Europejski system nazewnictwa, oprócz gwarantowania organoleptycznych i tożsamościowych cech terytorium, reprezentuje bezpieczeństwo zapewniane przez wspólną markę, współpracując w ten sposób z konsumentem w jego podróży zakupowej.
Podróż klienta to pełna suma doświadczeń, przez które przechodzą klienci/kupujący podczas interakcji z Twoją firmą i marką. Zamiast patrzeć tylko na część transakcji lub doświadczenia, podróż klienta dokumentuje pełne doświadczenie bycia klientem.
Jest to niezbędne, ponieważ pamiętając o podróży klienta/konsumenta, możemy oceniać i monitorować nasze relacje z rynkiem. Identyfikując najskuteczniejsze punkty styku, będziemy w stanie zrozumieć ścieżkę zakupową naszych docelowych odbiorców, mając na celu dotarcie dolojalnej bazy konsumentów. Dzięki analizie ścieżki konsumenta możemy zrozumieć, czy mamy jakąś lukę i dostosować ją w celu zebrania szerszej bazy konsumentów.
Bioróżnorodność rolnicza wraz z etykietami wpływa na produkcję i terytorium, bezpośrednio wpływając na rynek zarówno pod względem ceny, jak i penetracji rynku. Po dokładnej analizie scenariusza rynkowego, w którym znajduje się produkcja firmy, konieczne jest dokonanie właściwych wyborów, które pozwolą firmie osiągnąć najwyższą rentowność przy jednoczesnym poszanowaniu zaufania i wartości firmy.
Aby zwiększyć potencjał penetracji rynku, pożądane jest kontynuowanie dywersyfikacji linii produktów, podejmując wewnętrzną dywersyfikację produktów, nawet pod tą samą marką, segmentując ofertę w podejściu mikropoziomowym w celu penetracji różnych rynków o różnych możliwościach nabywczych, gustach i potrzebach. co oznacza na przykład stosowanie różnych technik przetwarzania, logo, opakowań, kanałów dystrybucji i strategii komunikacji.
Biorąc za przykład odmianę Gamay (patrz następny slajd), możemy zobaczyć, jak na tym samym obszarze, stosując różne techniki enologiczne i etykietowanie, można wyprodukować wino skierowane na różne rynki, odpowiadające różnym gustom, parom żywności i zdolnościom nabywczym.
Rozwijanie tego rodzaju dywersyfikacji zapewnia większe bezpieczeństwo pod względem ryzyka, biorąc pod uwagę zmienność produktów niszowych.
Dywersyfikacja produkcji rolnej i wielofunkcyjność biznesu są ważnymi strategiami dla rolników starających się dostosować do stale zmieniającego się środowiska rolniczego. Podejścia te pomagają zmniejszyć ryzyko, poprawić stabilność ekonomiczną i maksymalnie wykorzystać dostępne zasoby, przyczyniając się tym samym do zrównoważonego rozwoju i sukcesu przedsiębiorstw rolnych, zarówno pod względem efektywności, jak i rentowności.
Ograniczenie ryzyka: Uprawiając szereg produktów, rolnicy mogą zmniejszyć swoje narażenie na ryzyko związane z pojedynczą uprawą lub czynnikami takimi jak pogoda i wahania cen
Zwiększona stabilność ekonomiczna: Dywersyfikacja może pomóc ustabilizować dochody gospodarstw rolnych, ponieważ różne uprawy mogą mieć różne cykle produkcyjne i rynkowe.
Dostęp do różnych rynków: Dywersyfikacja może umożliwić rolnikom dostęp do różnych rynków.
Optymalizacja zasobów: Poprzez bardziej kompleksowe wykorzystanie zasobów gospodarstwa i dywersyfikację, rolnicy mogą zmaksymalizować potencjał swojej ziemi, pracy i sprzętu.
Agroturystyka: Oferowanie usług hotelarskich, takich jak zakwaterowanie i wyżywienie, odwiedzającym gospodarstwo rolne, co pozwala rolnikom na dywersyfikację dochodów i promowanie swojej produkcji.
Edukacja i świadomość: Organizowanie wycieczek edukacyjnych, kursów i działań informacyjnych dla społeczeństwa w celu promowania świadomości i doceniania praktyk rolniczych i środowiska.
Produkcja energii odnawialnej: Wykorzystanie zasobów takich jak światło słoneczne lub wiatr do produkcji energii, przyczyniające się do niezależności energetycznej i generujące dodatkowy dochód, jak pokazano w przypadku gospodarstwa produkującego energię z biomasy z resztek oliwek.
Turystyka wiejska: Wykorzystanie wiejskiej lokalizacji przedsiębiorstwa do promowania lokalnej turystyki, takiej jak spacery po okolicy lub wycieczki przyrodnicze.
W ciągu ostatniej dekady turystyka wiejska rosła, stale zyskując na znaczeniu w porównaniu z bardziej konwencjonalnymi formami turystyki. Najnowsze badania wskazują, że kluczowym czynnikiem przyczyniającym się do sukcesu turystyki wiejskiej jest zmiana preferencji turystów. Zamiast po prostu szukać miejsca do odwiedzenia, turyści tęsknią teraz za prawdziwymi i autentycznymi doświadczeniami. W tym kontekście zwiedzanie wsi jako turysta może wywołać głębokie emocje i zaspokoić pragnienie autentycznego spotkania. Gastronomia, integralna część dziedzictwa kulturowego, odgrywa kluczową rolę w turystyce wiejskiej, zajmując szczególne miejsce w poszukiwaniu poczucia miejsca. Degustacja, zakup i przywiezienie do domu lokalnych produktów zapewnia gwarancję prawdziwie wciągającego doświadczenia, będącego podstawowym motorem generowania dochodów dla zrównoważonego rolnictwa.
Zgodnie ze strategią koncentrującą się na atrakcyjności dla klienta, ułatwia przekształcenie regionu rolniczego w wielofunkcyjne terytorium , które oferuje usługi, doświadczenia i zmiany. Regionalna tożsamość i wizerunek odgrywają kluczową rolę, gdy marka produktu jest powiązana z nazwą regionu (ChNP, ChOG), otwiera to drzwi do wprowadzenia produktów regionalnych do kanałów dystrybucji. Podejście oparte na współpracy między gminami, klastrami rolników i prywatnymi przedsiębiorstwami, takimi jak przyjeżdżający operator turystyczny, może wygenerować korzystną sytuację dla zrównoważonego rozwoju terytorium, gwarantując sprawiedliwy podział dochodów. Oprócz makrokategorii turystyki wiejskiej, możemy wyróżnić wyspecjalizowane rodzaje turystyki odpowiadające zainteresowaniom konsumentów, takie jak: turystyka spożywcza (nowy termin, oznaczający turystykę kulinarną i gastronomiczną), turystyka winiarska i turystyka piwna.
Turystyka kulinarna oferuje ludziom wciągające możliwości docenienia i doświadczenia lokalnych kuchni i napojów, podkreślając historyczne, kulturowe i środowiskowe aspekty danego regionu. Działania te, które łączą turystykę i rozrywkę, ustanawiają tradycje kulinarne jako kamień węgielny tożsamości regionalnej i dziedzictwa kulturowego, waloryzując głęboką interakcję między żywnością a społeczeństwem. Z drugiej strony rolnicy zwiększają swoją szansę na spotkanie z rynkami, zarówno klientami, turystami i / lub ho.re.ca. W tym konkursie rolnicy poszerzają swoje możliwości biznesowe, mając jako kanał dystrybucji lokalne tradycyjne restauracje, które poprzez swojego szefa kuchni mogą waloryzować różnorodność biologiczną i lokalną produkcję, odgrywając rolę ambasadora dziedzictwa kulturowego danego terytorium, dając nowe możliwości sprzedaży bezpośredniej turystom kulinarnym (patrz ścieżka podróży konsumenta i punkt kontaktu). Turystyka kulinarna ma szerszy zakres możliwości zaangażowania konsumenta: pokazy gotowania, niekonwencjonalne targi rolne, lekcje gotowania, testowanie żywności w wielofunkcyjnych gospodarstwach to tylko niektóre ze strategii, które można opracować w celu wspólnego rozwoju obszarów wiejskich, a tym samym pośrednio dochodów rolników.
Turystyka winiarska, sklasyfikowana jako forma turystyki specjalnego zainteresowania, zyskała znaczące znaczenie w świecie regionów winiarskich. Służy jako magnes, przyciągając odwiedzających do obszarów produkujących wino (okręgów winiarskich), takich jak Porto i dolina Douro w Portugalii, Bordeaux, Francja Mosel, Niemcy La Rioja, Hiszpania, Toskania Włochy. To tylko kilka przykładów powiązań między etykietami win a tożsamością kulturową, które wzajemnie przyczyniają się do rozwoju regionu, nawet dzięki europejskiemu systemowi certyfikacji, który go wzmocnił. Warto zauważyć, że odwiedzanie tych regionów stało się nową szansą rynkową dla drobnych producentów wina. Turystyka winiarska stanowi istotny element strategii marketingowych i sprzedażowych winiarni i firm związanych z winem, koncentrując się na degustacjach i wizytach w winiarniach, z możliwością prywatnych wycieczek i bezpośrednich spotkań z właścicielami rolników, winiarzami i agronomami, którzy będą mieli okazję opowiedzieć o tradycji gospodarstwa, przetwarzaniu i jakości wina, różnorodności biologicznej oraz o tym, jak miejscowi odnoszą się do swoich tradycji i historii. Turystyka winiarska nie tylko wzbogaca doświadczenia odwiedzających, ale także służy jako katalizator lokalnego wzrostu gospodarczego. Rozprzestrzenianie się możliwości turystycznych wzmacnia mniejsze, śródlądowe miasta, wprowadzając nowe możliwości handlu i zatrudnienia. Stały napływ turystów przez cały rok zapewnia stabilne źródło wsparcia dla lokalnej społeczności i wzmacnia pozycję lokalnych przedsiębiorców.
Podczas gdy tradycyjne działania, takie jak degustacje wina i wizyty w winiarniach pozostają niezbędne, sfera możliwości wykracza daleko poza te konwencjonalne opcje, można rozważyć nowe trendy w turystyce winiarskiej:
Wycieczki po winnicach szyte na miarę: Stanowią one podstawowe aspekty każdej wizyty w obszarze produkcji wina. Zagłębianie się w zawiłości produkcji wina zaczyna się od uzyskania wglądu z pierwszej ręki w sposób działania winnicy. Większość winnic zapewnia wycieczki z przewodnikiem po swoich obiektach, prowadzone przez kompetentnych przewodników, którzy prowadzą odwiedzających przez każdy etap produkcji, odsłaniając zakulisowe sekrety królestwa wina, od uprawy winogron po butelkowanie.
Muzeum wina: niektóre regiony mogą pochwalić się dedykowanymi przestrzeniami, które kronikują historię produkcji wina. Entuzjaści wina mogą spodziewać się odkrycia stałych i tymczasowych wystaw, które zagłębiają się w tradycje i techniki produkcji wina, bioróżnorodność winnic i wyjątkową jakość.
Wciągające doświadczenia: W sezonie winobrania niektóre winnice zapraszają turystów, umożliwiając im wzięcie udziału w dawnych zwyczajach. Odwiedzający mają okazję zakasać rękawy, wziąć udział w regionalnych tańcach, tupać winogrona i zrywać owoce bezpośrednio z winnicy.
Edukacja winiarska: Turystyka winiarska często obejmuje aspekty edukacyjne, takie jak warsztaty, lekcje doceniania wina oraz możliwość poznania różnych odmian winorośli i stylów wina.
Wszystkie te inicjatywy b2c przyczyniają się do zwiększenia dochodów rolników i tożsamości marki zarówno na poziomie lokalnym, jak i międzynarodowym.
Głównym przedmiotem zainteresowania w sektorze turystyki winiarskiej jest rozwój, przy zaangażowaniu konsorcjum, gmin i stowarzyszeń rolniczych, działań mających na celu zwiększenie widoczności regionu winiarskiego i etykiety wina na poziomie międzynarodowym.
W tym konkursie społeczności mogą organizować wycieczki dostosowane do potrzeb regionu winiarskiego skierowane do międzynarodowych interesariuszy, takich jak wpływowi winiarze, sommelierzy, eksperci z sektora wina spożywczego, kupcy, badacze, izby handlowe i ich przedstawiciele, w celu zwiększenia zainteresowania i wiedzy o regionie oraz zwiększenia dochodów zaangażowanych lokalnych podmiotów społecznych.
Niektóre cechy typowych produktów najlepiej jest doceniać w sposób wysoce kontekstualny, który obejmuje spożywanie ich w miejscu, w którym są wytwarzane. Może to obejmować docenienie krajobrazu ukształtowanego przez uprawę produktu lub powiązania z lokalnymi tradycjami kulinarnymi i ludowymi, wzbogacając doświadczenie i wspomnienia zainteresowanych stron, które chcą podzielić się tym doświadczeniem i sprowadzić region do swojego kraju. Dzięki przyjazdom turystycznym rolnicy mogą mieć duże potencjalne możliwości biznesowe i promocyjne. Fundamentalne znaczenie w tego rodzaju spotkaniach ma potencjał relacji międzyludzkich, umiejętność komunikowania się poprzez opowiadanie historii o wartości różnorodności biologicznej i samego terytorium.
Innym rozwijającym się sektorem w branży spożywczo-winiarskiej jest turystyka piwna, która jest stosunkowo nowym trendem w kategorii turystyki kulinarnej i napojów. Turystyka piwna, znana również jako turystyka piwna lub turystyka piwna, to rozwijająca się nisza, która obejmuje podróżowanie do różnych miejsc, w szczególności regionów słynących z produkcji piwa, w celu odkrywania i doświadczania świata piwa. Piwo rzemieślnicze, charakteryzujące się tworzeniem w rękach małych, niezależnych browarów, często odzwierciedla gusta i preferencje lokalnych miłośników piwa, zawierając regionalne składniki i prezentując unikalną tożsamość danego terytorium. Turystyka piwna podąża udanym śladem enoturystyki, która obraca się wokół świata produkcji i konsumpcji wina. Festiwale piwa są istotną częścią turystyki piwnej, wydarzenia te mogą mieć zasięg lokalny, krajowy, a nawet międzynarodowy i oferują możliwość skosztowania szerokiej gamy piw, często wraz z jedzeniem i rozrywką. W rzeczywistości turystyka piwna często idzie w parze z odkrywaniem kulinarnej sceny regionu, łącząc doświadczenia związane z piwem i parowaniem żywności, takie jak kolacje piwne. Niektóre regiony opracowały szlaki piwne lub szlaki ale, które są wycieczkami z przewodnikiem, które prowadzą odwiedzających do wielu browarów, pubów i taproomów w określonym obszarze.
Rolnicy niszowi mają zasadniczo dwa sposoby dystrybucji swoich produktów w łańcuchu kanałów żywnościowych b2b lub b2c. W ramach tych dwóch kategorii makro rolnicy mogą zmniejszyć swoją obecność w dystrybucji na poziomie lokalnym i międzynarodowym, co wiąże się ze strategicznym wyborem marketingowym i rozwojem modelu biznesowego. Przyjmując zintegrowaną strategię B2B i B2C, będziemy mieli większy potencjał dochodowy i mniejsze ryzyko. Myśląc o pandemii COVID-19, w rzeczywistości firmy, które oparły swoją strategię handlową wyłącznie na sektorze HORECA, zostały ukarane. Podczas gdy firmy, które już przyjęły formy dywersyfikacji handlowej, takie jak e-commerce lub dostawa do domu, wygenerowały wyższe dochody w porównaniu z okresem sprzed pandemii COVID-19.
Bardzo często małe przedsiębiorstwa rolne, które chronią bioróżnorodność w rolnictwie, mają ograniczone rozmiary, podobnie jak ich produkcja jest ograniczona. Jak pokazano w rozdziale 4, odporność biznesowa ma kluczowe znaczenie, a współpraca oferuje korzyści, zwłaszcza w zakresie marketingu lokalnych produktów. Dzięki agregacji średnie i małe przedsiębiorstwa rolne mogą mieć większe możliwości eksponowania swoich produktów zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym, oszczędzając na kosztach organizacyjnych i zarządzaniu terytorialnymi działaniami promocyjnymi, zwiększając w ten sposób swoje możliwości penetracji rynku. Z tego powodu korzystna byłaby praca na dwóch połączonych i współzależnych poziomach: Corporate Branding i agregacja. Połączenie tożsamości marki i bycia częścią konsorcjum umożliwia rolnikowi dotarcie do szerszej bazy konsumentów zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo. Podstawowym sposobem dotarcia na rynki międzynarodowe jest udział w międzynarodowych wystawach, ponieważ są one okazją do spotkania z międzynarodowymi interesariuszami (kupcami, dystrybutorami, dziennikarzami, szefami kuchni i sommelierami, influencerami, badaczami) i wygenerowania nowych potencjalnych klientów. Zawsze lepiej jest uczestniczyć jako konsorcjum lub w ramach lokalnego pawilonu, zarówno ze względu na oszczędność kosztów, jak i widoczność. System certyfikacji, oprócz tego, że jest warunkiem wstępnym udziału w specjalistycznych wystawach, kieruje międzynarodowych interesariuszy na określone terytoria, ułatwiając identyfikację marki korporacyjnej ze specjalnymi właściwościami organoleptycznymi i terytorialnymi.
Udział w międzynarodowych targach specjalistycznych to nie tylko poprawa możliwości eksportowych, ale także działania networkingowe, odkrywanie nowych trendów w sektorze poprzez seminaria i warsztaty, analiza konkurencji. Ponadto specjalistyczne wystawy promują wydarzenia, które mają na celu promowanie najwyższych cech denominacji, co jest wielkim uznaniem dla gospodarstwa pod względem pozycjonowania na rynku i wartości niematerialnej. Podsumowując, międzynarodowe wystawy oferują niszowym firmom rolniczym nieocenioną platformę do poszerzania zasięgu, łączenia się z różnorodną publicznością i bycia na bieżąco z globalnymi trendami i możliwościami.
Innym kanałem dotarcia do rynków międzynarodowych jest bycie częścią inicjatywy regionalnej, której celem jest wprowadzenie tożsamości terytorialnej za granicę poprzez organizację kursów mistrzowskich. Konsorcjum, stowarzyszenia rolników lub gminy mogą organizować ukierunkowane kursy mistrzowskie za granicą w celu zwiększenia zainteresowania regionem i ich produktami, a także rentowności lokalnej gospodarki. Masterclass w porównaniu z wystawą międzynarodową ma mniejszą widoczność, ale bardziej ukierunkowaną publiczność, interesariusze biorący udział w masterclass są bardzo zainteresowani, dlatego możliwości generowania nowych skutecznych leedów są wyższe. Masterclass może składać się z seminariów z degustacją żywności / wina i bezpośrednią interakcją między producentami i interesariuszami. Bardzo ważne są umiejętności miękkie rolników w zarządzaniu relacjami, a także ich umiejętności opowiadania historii. Masterclass może odbywać się również lokalnie z udziałem międzynarodowych interesariuszy, którzy chcą poznać tożsamość i kulturę regionu. tego rodzaju działania są droższe dla organizacji holdingowej, ale oferują pełne zanurzenie w lokalnej kulturze i dziedzictwie, generując bezpośrednią i pośrednią wartość (5.3.2).
Sieć odgrywa kluczową rolę w rozwoju strategii handlowych na poziomie lokalnym i międzynarodowym, dla kanału dystrybucji b2b i b2c. Nie ma online bez offline i odwrotnie. Obecność firmy w sieci przyczynia się do realizacji tożsamości marki. Liczba użytkowników Internetu wzrosła w ostatnich latach, a czas spędzany przez każdą osobę w mediach społecznościowych i wyszukiwarkach (także w grach) wynosi ponad 4 godziny dziennie. Tak więc, aby dotrzeć do międzynarodowych klientów, albo zaangażować lokalne społeczności, obecność w Internecie jest niezbędna dla rozwoju biznesu. Rolnicy mogą zdecydować się na zastosowanie różnych strategii zgodnie z modelem biznesowym. Posiadanie własnego e-commerce ma tę zaletę, że sprzedaje b2c bezpośrednio do wartościowego użytkownika, ale z ekspozycją ostatecznej ceny dla konsumenta, co może generować problem z pozycją na rynku cenowym, zwłaszcza jeśli produkt jest wprowadzany na różne rynki. Bycie częścią rynku wertykalnego może generować ten sam rodzaj kwestii związanych z ceną, ale jako zaletę możemy uznać szerszą bazę użytkowników i uznanie między pasjonatami sektorów, a brak dostępności na rynkach wertykalnych może oznaczać utratę możliwości bycia znanym i dotarcia do potencjalnych konsumentów.
Różnorodność biologiczna w rolnictwie staje się coraz ważniejsza również w relacjach z sektorem ho.re.ca, zarówno na poziomie lokalnym, jak i międzynarodowym.
Synergia między wysokiej jakości certyfikowaną żywnością a branżą gastronomiczną stała się ważną drogą dla przedsiębiorstw rolnych. Żywe zainteresowanie świata kulinarnego i szefów kuchni w poszukiwaniu unikalnych produktów nie tylko wzmacnia lokalną gospodarkę, ale także dodaje wartości regionowi. W tym kontekście szefowie kuchni odgrywają kluczową rolę w odmładzaniu odwiecznych produkcji i tradycji poprzez innowacyjne i tradycyjne przepisy. Z perspektywy producentów stanowi to nie tylko źródło dochodu, ale także okazję do zdobycia uznania dla lokalnych odmian wśród szerszej publiczności, zwiększając tym samym potencjał sprzedaży bezpośredniej.
Rolnicy i organizacje handlowe, wraz z prezydiami i lokalnymi instytucjami, aktywnie promują rozwój relacji producent-restauracja. Osiągają to poprzez organizowanie wydarzeń typu business-to-business (B2B) i wycieczek z przewodnikiem po zakładach produkcyjnych, a także działając jako strażnicy bioróżnorodności terytorialnej, a wszystko to ma na celu zachęcanie i pielęgnowanie tej ważnej relacji.
Kanał dystrybucji jest bardzo strategicznym wyborem dla gospodarstwa, ponieważ może kwalifikować produkt, cenę i postrzeganie wartości samego produktu.
Wielu niszowych producentów od samego początku zdecydowało się na dystrybucję swoich produktów poprzez sprzedaż bezpośrednią. Klienci sprzedaży bezpośredniej mają tę przewagę, że nie tracą wartości w łańcuchu dystrybucji, ponieważ nie ma pośredników między producentem a nabywcami. Wraz z tradycyjnymi kanałami sprzedaży bezpośredniej (rynki rolne, sklepy w gospodarstwach) mnożą się alternatywne formaty sprzedaży bezpośredniej, zmieniając relacje między producentem a konsumentami, inicjatywy takie jak adopcja drzewa oliwnego, krowy, winorośli są tylko przykładem próby wygenerowania zamknięcia i spersonalizowanej relacji opartej na przejrzystości, zaufaniu i fidalizacji między konsumentami a producentami. Wszystkie doświadczenia wspomniane w punkcie 3.5.2 są pośrednio kanałem sprzedaży bezpośredniej, testowania wina i żywności, a wszystkie działania wielofunkcyjne, które rolnik może wdrożyć, są szansą na realizację sprzedaży bezpośredniej konsumentom, podobnie jak handel elektroniczny i handel społecznościowy.
Alternatywne sieci żywnościowe opierają swoje istnienie na założeniu, że zielona wartość i zrównoważony styl życia, w tym krytyczna konsumpcja, są podstawą sprawiedliwego, demokratycznego i etycznego rozwoju stylu życia, w którym produkcja niszowa ma swoje naturalne miejsce. W całej Europie opracowano różne style alternatywnych sieci żywnościowych, takich jak targi rolne, kooperatywy spożywcze, system wstępnego zamawiania. Nowe trendy w A.F.N. to pozycja klientów, w rzeczywistości ludzie zaangażowani nie są biernymi konsumentami, ale są aktywnymi aktorami posiadającymi status prokonsumentów. Rolnicy w tym konkursie mają te produkty waloryzowane, ale z aktywnym udziałem obywateli w biznesowym planie produkcyjnym mają wyższą bazę lojalnych prokonsumentów, co implikuje rozliczenie dostarczonej produkcji na etapie planowania. Ponadto rozprzestrzenianie się a.f.m. nadaje rolnikowi centralną rolę w rewitalizacji miast, w rzeczywistości rolnik i jego prawdziwy, zdrowy produkt wnoszą do miast nie tylko żywność, ale także etyczną wizję konsumpcji i zachowań prospołecznych. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES) uznał ważną rolę, jaką inicjatywy te odgrywają w relacjach między rolnictwem a społecznościami lokalnymi, wspierając rozwój sprzedaży bezpośredniej i krótkiego łańcucha żywnościowego.
Certyfikowane niszowe produkty rynkowe mają szeroki zakres możliwości dotarcia do szerszej bazy konsumentów i generowania dodatkowych przychodów. Zaczynając od każdego etapu biznesowego, rolnicy muszą zrozumieć kluczową aktywną rolę konsumentów w łańcuchu wartości żywności i oferować bardziej dostosowane do potrzeb doświadczenie żywnościowe przy jednoczesnym zachowaniu autentycznej wizji i misji. terytorium, tożsamość, dywersyfikacja, wielofunkcyjność, agregacja, turystyka wiejska, komunikacja i lokowanie to kluczowe słowa, na których generowana jest strategia biznesowa zdolna do waloryzacji zachowania różnorodności biologicznej. system certyfikacji ue pomaga producentom i konsumentom sprostać ich wysiłkom, ułatwiając dostęp do międzynarodowego i lokalnego marketingu, gwarantując przejrzystość.
Albuquerque, T., Beatriz M., Oliveira, PP i C. Helena (2018): 25 lat systemów jakości Unii Europejskiej (UE) dla produktów rolnych i środków spożywczych w państwach członkowskich UE. Journal of the science of food and agriculture 98 (7): 2475-2489.
Andrea Zappalaglio, A., Carls, S., Gocci, A. and Guerrieri, F., Knaak; R. and A. Kur (2022): Badanie funkcjonowania unijnego systemu oznaczeń geograficznych. Max Planck Institute for Innovation & Competition Research Paper.
Arete Research (2014): Badanie dotyczące oceny wartości dodanej produktów ChNP/ChOG.
Arfini, F. i V. Bellassen (2019): Zrównoważony rozwój europejskich systemów jakości żywności. Multi-Performance, Structure, and Governance of PDO, PGI, and Organic Agri-Food Systems. Springer.
Becker, T. i A. Status (2009): Europejska polityka jakości żywności: znaczenie oznaczeń geograficznych, certyfikacji ekologicznej i systemów ubezpieczeń jakości żywności w krajach europejskich. / 12th EAAE Congress; University of Hohenheim; Stuttgart.
Bonadonna, A., Macar L., Peira, G., and C. Giachino (2017): The Dark Side of the European Quality Schemes: The Ambiguous Life of the Traditional Specialities Guaranteed. Quality – Access to Success 18 (156): 102-108.
Cardoso VA., Lourenzani A., Caldas M., Bernardo C. i R. Bernardo (2022): Korzyści i bariery związane z oznaczeniami geograficznymi dla producentów: Przegląd. Odnawialne rolnictwo i systemy żywnościowe 1-13.
Cassago A., Artêncio M., Giraldi J. i B. Fernando (2021): Metabolomika jako narzędzie marketingowe dla produktów z oznaczeniem geograficznym: przegląd literatury. European Food Research and Technology 247: 2143-2159.
EUFIC (2021): Znaki jakości: Czym są unijne systemy jakości żywności?.
KOMISJA EUROPEJSKA (2015): Sprawozdanie przeglądowe Oznaczenia geograficzne i tradycyjne specjalności.
KOMISJA EUROPEJSKA (2021): Badanie wartości ekonomicznej unijnych systemów jakości, oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności; sprawozdanie końcowe.
KOMISJA EUROPEJSKA (2023): Oznaczenia geograficzne i systemy jakości.
KOMISJA EUROPEJSKA (2023): Ochrona lokalnej żywności i napojów: Zarejestrowano 3 500 oznaczeń geograficznych.
KOMISJA EUROPEJSKA (2023): Oznaczenia geograficzne – europejski skarb o wartości 75 mld euro.
LIFE The Tought Get Going (2020): Zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i środowiskowy, priorytet dla łańcuchów dostaw ChNP ChOG.
Mancini M.C., Menozzi, D., Donati, M., Biasini, B., Veneziani, M. i F. Arfini. (2019): Postrzeganie przez producentów i konsumentów zrównoważonego rozwoju krótkich łańcuchów dostaw żywności: The Case of Parmigiano Reggiano PDO. Sustainability, 11 (721).
Quiñones-Ruiz XF, M., Belletti G., Marescotti A., Scaramuzzi S., Barzini E., Pircher M., Leitgeb F. i LF, Samper-Gartner (2016): Insights into the black box of collective eforts for the registration of geographical indications. Land Use Policy 57: 103-116.
Barjolle, D., Paus, M., & Perret, A. (2009). Wpływ oznaczeń geograficznych – przegląd metod i dowodów empirycznych.
Belletti, G., Marescotti, A., Sanz-Cañada, J., & Vakoufaris, H. (2015). Powiązanie ochrony oznaczeń geograficznych ze środowiskiem: Dowody z sektora oliwy z oliwek w Unii Europejskiej. Land Use Policy.
Fernández-Zarza, M., Amaya-Corchuelo, S., Belletti, G., & Aguilar-Criado, E. (2021). Zaufanie i jakość żywności w waloryzacji inicjatyw dotyczących oznaczeń geograficznych. Zrównoważony rozwój.
Gervais, D. (2009). Tradycyjna wiedza: Czy jesteśmy bliżej odpowiedzi? Potencjalna rola oznaczeń geograficznych. Intellectual Property Law eJournal.
Giovannucci, D., Josling, T. E., Kerr, W., O’Connor, B., & Yeung, M. T. (2009). Przewodnik po oznaczeniach geograficznych: Łączenie produktów i ich pochodzenia (s. 232). Genewa: Międzynarodowe Centrum Handlu.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych produktów rzemieślniczych i przemysłowych oraz zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 i (UE) 2019/1753, a także decyzję Rady (UE) 2019/1754 w sprawie promowania jakości związanej z oznaczeniami geograficznymi i zrównoważonymi oznaczeniami geograficznymi. Fao 2011. Źródło
UpKeep: Top 8 Agriculture Trends for 2023
Zukunftsinstitut: Food-Trend-Update 2024: Was und wie wir in Zukunft essen werden
Cozymeal: The Top 25 Food Trends for 2024
TIME: Cutting Back on Meat? What to Know About the Reducetarian Movement
Tiny Houses: LOHAS, LOVOS
und das einfache Leben
Konwencja o różnorodności biologicznej.
COPA-COGECA, bioróżnorodność w rolnictwie, 2010.
Komisja Europejska, Rejestry oznaczeń geograficznych.
Europejski Trybunał Obrachunkowy, Różnorodność biologiczna na gruntach rolnych: Wkład WPR nie powstrzymał spadku, 2020.
Giannini M. Biodiversità agraria: cos’è, quali le cause di perdita e le prospettive di salvaguardia, 2020.
Università Federico II Napoli, Qualità e settore agroalimentare.
Tolulope J. Ashaolu, Joseph O. Ashaolu, (2020). Perspectives on the trends, challenges and benefits of green, smart and organic (GSO) foods. International Journal of Gastronomy and Food Science, Volume 22
Food and Agriculture Organization of the United Nations. (1995). Dimensions of need: An atlas of food and agriculture. Rome: FAO.
Food and Agriculture Organization of the United Nations. (2018). In X. Li, & K. H. M. Siddique (Eds.), Future Smart Food: Rediscovering hidden treasures of neglected and underutilized species for Zero Hunger in Asia. Bangkok: Food and Agriculture Organisation of the United Nations.
Li, X, Siddique, KHM. (2020). Future Smart Food: Harnessing the potential of neglected and underutilized species for Zero Hunger. Matern Child Nutr.; 16(S3)
Fanzo, J., & Hunter, D. (2013). Agricultural biodiversity, diverse diets and improving nutrition. In J. Fanzo, D. Hunter, T. Borelli, & F. Mattei (Eds.), Diversifying food and diets: Using agricultural biodiversity to improve nutrition and health (pp. 1–13). Earthscan, UK: Agricultural Biodiversity.
Grochowicz J.. Fabisiak A. (2018). Żywność funkcjonalna – aspekty prawne i znaczenie wybranych składników bioaktywnych „ZNUV” 60(3); 143-153
Guida per la valorizzazione dei prodotti agroalimentari tipici Concetti, metodi e strumenti- ARSIA
“Il ruolo delle fiere nel marketing mix” UFI- Global association of exhibition industry
Turystyka piwna od teorii do praktyki, Instytut Nauk o Środowisku Węgry
Pierwsza Europejska Konferencja na temat Wina i Turystyki Żywnościowej Volterra, Maria Francesca Romano
PRODOTTI TIPICI E DENOMINAZIONI GEOGRAFICHE: Strumenti di tutela e valorizzazione, Filippo Arfini (Dipartimento di Economia – Università di Parma)
Giovanni Belletti (Dipartimento di Scienze Economiche – Università di Firenze), Andrea Marescotti (Dipartimento di Scienze Economiche – Università di Firenze)
Sfinansowane ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Licencja ta umożliwia ponownym użytkownikom dystrybucję, remiksowanie, adaptację i tworzenie na podstawie materiału w dowolnym medium lub formacie, pod warunkiem podania informacji o twórcy. Licencja zezwala na wykorzystanie komercyjne. W przypadku remiksowania, adaptacji lub kompilacji materiału, należy udzielić licencji na zmodyfikowany materiał na identycznych warunkach. CC BY-SA zawiera następujące elementy: BY: uznanie autorstwa musi być przyznane twórcy. SA: Adaptacje muszą być udostępniane na tych samych warunkach.
At Niche Market Farming we take the protection of your personal data very seriously. Our purpose is to protect the privacy of the data you provide us and to comply with the current regulations on the protection of personal data.
In compliance with the Act 3/2018 of 5 December on the Protection of Personal Data and Guarantee of Digital Rights transposing Regulation (EU) 2016/679, we inform you of the following information about our privacy and data protection policy:
The organization responsible of your data is Institute for Rural Development Research. This is an Institute located in Frankfurt, Germany.
The legal basis for the treatment of your data is the consent of the data subject under article 6.1 a) of the Regulation, as well as the legitimate interest of the data controller under article 6.1 f) of the Regulation.
The data we request from you are adequate, relevant and strictly necessary and in no case are you obliged to provide them to us, but their non-communication may affect the purpose of the service or the impossibility of providing it.
Your data will be kept for the time required for the proper provision of the service offered, as well as to meet the responsibilities that may arise from it and any other legal requirement.
While processing your data, Institute for Rural Development Research may share your data with:
On Projects Advising SL, as web management and maintenance service providers.
The controller retains the right to restrict the rights set forth in Article 23 of the EU Regulation, if such restriction is provided to safeguard, in particular fundamental rights and freedoms and is a necessary and proportionate measure.
If any interested party considers that their data are not being treated correctly, they can send their complaints to the following e-mail address; office@ifls.de.
The data subject declares to have acquired all this information.
A cookie is a file that is downloaded and executed on your computer, phone, or mobile device when you access certain web pages. Cookies allow a website, among other things, to store and retrieve information about user’s browsing habits and recognize the user depending on the information they contain and the way they use their computer.
Cookies do not harm your computer and are necessary to facilitate navigation.
Cookies are necessary for our website to work properly. The purpose of our cookies is to improve the user’s browsing experience. They can be used to remember your preferences (language, country, etc.) during navigation and on future visits.
The information collected in the Cookies also allows us to improve the website and adapt it to the individual interests of users, speed up searches, etc.
Analysis Cookies: These, if they are used properly by us or by third parties, allow us to quantify the number of users and thus perform the measurement and statistical analysis regarding the users’ usage of our service.
Our cookies do not store information about your personal identification, address, password, credit or debit card details, etc.
The information stored in the website’s cookies is used exclusively by us, apart from those identified below as „third party cookies”, which are used and managed by external entities to provide us with services to improve our own services and the user’s experience when browsing our website.
Third party cookies are mainly used to obtain statistics and to guarantee the payment operations are carried out.
Yes, firstly, you must disable cookies in your browser and, secondly, delete the cookies stored in your browser associated with this website.
You can restrict, block, or delete cookies from this website at any time by modifying your browser settings. This setting is different for each browser. For more details on the configuration of cookies in your browser, please consult your browser’s „Help” menu.
It is possible that some of the website’s features may no longer work if you disable cookies.
These Cookies are used to identify the user during the session, prevent the user from having to repeat authentication processes on the website, speed up some website processes, remember selections made during the session or on subsequent accesses, remember pages already visited, etc.
COOKIES
PURPOSE
DURATION
MANAGEMENT
User identification
They are used to identify and authenticate the user. They also contain technical data from the user session, such as connection timeout, session identifier, etc.
Session
NMF
Session identification
They identify the user’s http session. They are common in all web applications to identify requests from a user’s session.
Session
NMF
Navigation status
They help identify the user’s browsing status (login, first page, first access, scroll status, voting status, etc.).
Session
NMF
These Cookies obtain generic information about users’ accesses to the website (not the content of the same) to subsequently provide us with information about these accesses for statistical purposes.
COOKIES
PURPOSE
DURATION
MANAGEMENT
Google Analytics (__utma, __utmb, __utmc, __utmd, __utmv, __utmz, _ga…)
They allow website statistic’s tracking through the Google Analytics tool, which is a service provided by Google to obtain information about user access to websites. Some of the data stored is: number of times a user visits the website, dates of the user’s first and last visit, duration of visits, from which page the user accessed the website, which search engine was used or which link was clicked, from which part of the world the user accessed the website, etc. The information generated by the cookie about your use of the website will be directly transmitted and stored by Google Inc (a company located in United States). The configuration of these cookies is predetermined by the service offered by Google, so we suggest you consult the Google Analytics privacy page, for more information on the cookies it uses and how to disable them (keep in mind that we are not responsible for the content and accuracy of third-party websites).
Persistent
Third Parties
W Niche Market Farming bardzo poważnie traktujemy ochronę Twoich danych osobowych. Naszym celem jest ochrona prywatności danych, które nam przekazujesz oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.
Zgodnie z ustawą 3/2018 z dnia 5 grudnia o ochronie danych osobowych i gwarancji praw cyfrowych transponującą rozporządzenie (UE) 2016/679, przekazujemy Ci następujące informacje dotyczące naszej polityki prywatności i ochrony danych:
Organizacją odpowiedzialną za Twoje dane jest Institute for Rural Development Research. Jest to Instytut znajdujący się we Frankfurcie w Niemczech.
Podstawą prawną przetwarzania Twoich danych jest zgoda osoby, której dane dotyczą na podstawie art. 6 ust. 1 a) Rozporządzenia, a także uzasadniony interes administratora danych na podstawie art. 6 ust. 1 f) Rozporządzenia.
Dane, których żądamy od Ciebie są adekwatne, istotne i ściśle niezbędne i w żadnym wypadku nie jesteś zobowiązany do ich podania, ale ich nieprzekazanie może wpłynąć na celowość usługi lub brak możliwości jej świadczenia.
Twoje dane będą przechowywane przez czas niezbędny do prawidłowego świadczenia oferowanych usług, a także do wypełnienia obowiązków, które mogą z nich wynikać oraz wszelkich innych wymogów prawnych.
Przy przetwarzaniu Twoich danych Instytut Badań nad Rozwojem Obszarów Wiejskich może udostępniać Twoje dane z:
On Projects Advising SL, jako dostawcy usług zarządzania i utrzymania stron internetowych.
Administrator zachowuje prawo do ograniczenia praw określonych w art. 23 Rozporządzenia UE, jeżeli takie ograniczenie jest przewidziane w celu ochrony, w szczególności podstawowych praw i wolności oraz jest niezbędnym i proporcjonalnym środkiem.
Jeżeli jakakolwiek zainteresowana osoba uważa, że jej dane nie są prawidłowo traktowane, może przesłać swoje skargi na następujący adres e-mail; office@ifls.de.
Osoba, której dane dotyczą, oświadcza, że uzyskała wszystkie te informacje.
Plik cookie to plik, który jest pobierany i wykonywany na komputerze, telefonie lub urządzeniu mobilnym użytkownika po wejściu na określone strony internetowe. Pliki cookie umożliwiają stronie internetowej m.in. przechowywanie i pobieranie informacji o zwyczajach przeglądania stron przez użytkownika oraz rozpoznawanie użytkownika w zależności od zawartych w nich informacji i sposobu korzystania z komputera.
Cookies nie szkodzą komputerowi użytkownika i są niezbędne do ułatwienia nawigacji.
Pliki cookies są niezbędne do prawidłowego działania naszej strony internetowej. Celem naszych plików cookie jest poprawa komfortu przeglądania strony przez użytkownika. Mogą one zostać wykorzystane do zapamiętania preferencji użytkownika (język, kraj itp.) podczas nawigacji i przy kolejnych wizytach.
Informacje zebrane w Cookies pozwalają nam również na ulepszanie strony internetowej i dostosowanie jej do indywidualnych zainteresowań użytkowników, przyspieszenie wyszukiwania itp.
Analityczne pliki cookies: Te, jeśli są odpowiednio wykorzystywane przez nas lub przez osoby trzecie, pozwalają nam na ilościowe określenie liczby użytkowników, a tym samym przeprowadzenie pomiaru i analizy statystycznej dotyczącej korzystania przez użytkowników z naszego serwisu.
Nasze pliki cookies nie przechowują informacji o Twojej identyfikacji osobistej, adresu, hasła, danych karty kredytowej lub debetowej itp.
Informacje przechowywane w plikach cookies strony internetowej są wykorzystywane wyłącznie przez nas, z wyjątkiem informacji określonych poniżej jako „pliki cookies stron trzecich”, które są wykorzystywane i zarządzane przez podmioty zewnętrzne w celu dostarczenia nam usług służących poprawie naszych własnych usług oraz doświadczeń użytkownika podczas przeglądania naszej strony internetowej.
Pliki Cookies stron trzecich wykorzystywane są głównie w celu uzyskania statystyk oraz zagwarantowania realizacji operacji płatniczych.
Tak, po pierwsze należy wyłączyć w swojej przeglądarce obsługę plików cookies, a po drugie usunąć zapisane w przeglądarce pliki cookies związane z tą stroną.
Użytkownik może w każdej chwili ograniczyć, zablokować lub usunąć pliki cookies z tej strony internetowej, modyfikując ustawienia swojej przeglądarki. Ustawienia te są różne dla każdej przeglądarki. Więcej szczegółów na temat konfiguracji plików cookies w przeglądarce można znaleźć w menu „Pomoc” przeglądarki.
Możliwe jest, że niektóre funkcje strony internetowej mogą nie działać, jeśli wyłączysz pliki cookies.
Te Cookies są używane do identyfikacji użytkownika podczas sesji, uniknięcia konieczności powtarzania procesów uwierzytelniania na stronie internetowej, przyspieszenia niektórych procesów na stronie internetowej, zapamiętania wyborów dokonanych podczas sesji lub przy kolejnych dostępach, zapamiętania stron już odwiedzonych itp.
PLIKI COOKIES
CEL
CZAS TRWANIA
ZARZĄDZANIE
Identyfikacja użytkownika
Służą one do identyfikacji i uwierzytelnienia użytkownika. Zawierają również dane techniczne z sesji użytkownika, takie jak limit czasu połączenia, identyfikator sesji itp.
Sesja
NMF
Identyfikacja sesji
Identyfikują one sesję http użytkownika. Są powszechne we wszystkich aplikacjach internetowych, aby zidentyfikować żądania z sesji użytkownika.
Sesja
NMF
Status nawigacji
Pomagają one zidentyfikować status przeglądania użytkownika (logowanie, pierwsza strona, pierwszy dostęp, status przewijania, status głosowania itp.)
Sesja
NMF
Te Cookies uzyskują ogólne informacje o dostępach użytkowników do strony internetowej (nie o jej zawartości), aby następnie dostarczyć nam informacji o tych dostępach w celach statystycznych.
PLIKI COOKIES
CEL
CZAS TRWANIA
ZARZĄDZANIE
Google Analytics (__utma, __utmb, __utmc, __utmd, __utmv, __utmz, _ga…)
Umożliwiają one śledzenie statystyk witryny za pomocą narzędzia Google Analytics, które jest usługą świadczoną przez Google w celu uzyskania informacji o dostępie użytkowników do witryn internetowych. Niektóre z przechowywanych danych to: liczba wizyt użytkownika na stronie internetowej, daty pierwszej i ostatniej wizyty użytkownika, czas trwania wizyt, z jakiej strony użytkownik wszedł na stronę, z jakiej wyszukiwarki lub jakiego linku kliknął, z jakiej części świata użytkownik wszedł na stronę itp. Informacje generowane przez cookies na temat korzystania przez użytkownika ze strony internetowej będą bezpośrednio przekazywane i przechowywane przez Google Inc (firma z siedzibą w Stanach Zjednoczonych). Konfiguracja tych plików cookie jest z góry określona przez usługę oferowaną przez Google, dlatego sugerujemy zapoznanie się ze stroną prywatności Google Analytics, aby uzyskać więcej informacji na temat używanych przez nią plików cookie i sposobu ich wyłączenia (należy pamiętać, że nie ponosimy odpowiedzialności za treść i dokładność stron internetowych osób trzecich).
Trwałe
Strony trzecie
